Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

vincula collo O

  • 1 collum

    collum, i, n. (ante-class. access. form collus, i, m., Naev., Cato, Lucil., Att., Caecil., Varr. ap. Non. p. 200, 14 sq.; Plaut. Capt. 2, 2, 107; 4, 3, 2; and, acc. to Non. l. l., also id. Am. 1, 1, 289:

    nec collos mihi Calvus persuaserit,

    Quint. 1, 6, 42; Front. Ep. ad M. [p. 369] Caes. 2, 16) [cf. Germ. Hals].
    I.
    Prop., the neck, of men and animals:

    accipite si vultis hoc onus in vostros collos, Cato, l.l.: anseris, Lucil. l.l.: pavonis, Varr. l. l.: columbarum,

    Lucr. 2, 802; cf. Cic. Ac. 2, 7, 19; id. N. D. 2, 47, 122 al.:

    in collum invasit,

    fell upon the neck, id. Phil. 2, 31, 77: amplexu petebat, Cael. ap. Quint. 4, 2, 124:

    pendentia bracchia collo,

    Tib. 3, 6, 45; Verg. A. 1, 715:

    collo dare bracchia circum,

    id. ib. 6, 700:

    implicuit materno bracchia collo,

    Ov. M. 1, 762:

    colloque infusa mariti,

    id. ib. 11, 386; cf. id. ib. 14, 585:

    cingere colla lacertis,

    id. A. A. 2, 457:

    complecti lacertis,

    id. M. 10, 407:

    captare lacertis,

    id. H. 8, 93:

    adducere lacertis,

    id. M. 6, 625 et saep.:

    avaritiae poenam collo et cervicibus suis sustinere,

    Cic. Verr. 2, 5, 42, § 108:

    conjecta vincula collo,

    Ov. Tr. 4, 1, 83:

    collum in laqueum inserere,

    Cic. Verr. 2, 4, 17, § 37; cf. Hor. Ep. 1, 16, 37:

    monstri angere,

    Stat. Th. 4, 827:

    aptare vincula collo,

    Ov. M. 10, 381:

    colla assuescere servitio,

    Verg. G. 3, 167:

    tonsori committere,

    Cic. Tusc. 5, 20, 58.—Hence,
    2.
    In partic.
    a.
    As a symbol of servitude:

    dare colla triumpho,

    Prop. 2 (3), 10, 15:

    eripe turpi Colla jugo,

    Hor. S. 2, 7, 92.—
    b.
    (As in Engl., it costs him his neck, etc.) A symbol of life:

    actum'st de collo meo,

    Plaut. Trin. 2, 4, 194; cf.:

    posuit collum in Pulvere Teucro,

    Hor. C. 4, 6, 11.—
    c.
    Collum torquere, obtorquere, obstringere alicui, legal t. t., to seize by the neck and drag before a tribunal or to prison:

    priusquam obtorto collo ad praetorem trahor,

    Plaut. Poen. 3, 5, 45 (cf.:

    obtortā gulā de convivio in vincla abripi jussit,

    Cic. Verr. 2, 4, 10, § 24); Plaut. Curc. 5, 3, 15; Liv. 4, 53, 8.—
    II.
    Meton., of the neck of a flask, bottle, Cato, R. R. 88, 1; Phaedr. 1, 26, 10; Plin. 17, 21, 35, § 161; 28, 11, 48, § 174.—Of the poppy, Verg. A. 9, 436.—Of the middle part of Mount Parnassus, Stat. Th. 9, 643.

    Lewis & Short latin dictionary > collum

  • 2 intendo

    intendo, ĕre, intendi, intentum (intensum) - tr. - [st1]1 [-] tendre, bander, raidir; étendre, allonger.    - tendere balistam in aliquem, Plaut. Bacch.: armer la baliste contre qqn.    - arcum intendere: tendre un arc.    - nox visa intendi, Liv. 7, 28: on vit la nuit s'étendre.    - vespera intendente (s.-ent. se), Amm.: sur le soir.    - intendere stupea vincula collo, Virg. En. 2: mettre une corde de chanvre au cou.    - cutem intendere, Plin.: distendre la peau.    - primam syllabam intendere, Gell.: allonger la première syllabe.    - vela secundi intendunt Zephyri, Virg. En. 5: des Zéphyrs favorables gonflent les voiles. [st1]2 [-] tendre sur, appliquer, tapisser, couvrir, orner.    - intendere sertis, Virg.: tapisser de guirlandes. [st1]3 [-] tendre vers, diriger contre, lancer; diriger des menaces contre, menacer.    - aciem in omnes partes intendere, Cic.: porter ses regards de tous côtés.    - intendere pugnam parem in omnes pares, Liv.: engager le combat sur tous les points à la fois.    - telum in aliquem intendere: diriger une arme contre qqn.    - litem alicui intendere: intenter un procès à qqn.    - intendere bellum, Liv.: porter la guerre.    - intendere probra, Tac.: adresser des injures.    - intendere minas, Tac.: faire des menaces.    - periculum quod in omnem intenditur, Cic.: le péril qui menace tout le monde.    - nobilitas, nec ii modo in quos crimen intendebatur sed universi, Liv. 9: tous les nobles, et pas seulement ceux qui étaient poursuivis comme criminels. [st1]4 [-] diriger (ses pas), se diriger.    - quo intendam? Ter.: où (dois-je) aller?    - intendere iter aliquo, Liv.: se diriger quelque part.    - intendere coeptum iter, Liv.: poursuivre sa marche. [st1]5 [-] tendre (l'esprit ou les sens), rendre attentif, être attentif, s'appliquer, songer à, se proposer de, viser à.    - intendi animo in..., Liv.: être attentif à...    - intendere animum ad...: appliquer son attention à.    - ministros temptare arduum videbatur mulieris usu sceleris intentae adversus insidias, Tac. An. 14, 3: il paraissait difficile de corrompre les serviteurs d'une femme [ rendue attentive aux trahisons] = qui se méfiait des trahisons [en raison de son habitude du crime] = car elle était habituée aux crimes.    - intendere aures ad... Ov.: tendre l'oreille à...    - intendere animum ad aliquid, Cic (in aliquid, Sall.; alicui rei, Hor.): appliquer son esprit à qqch.    - intendere vim rei, Quint.: concentrer ses efforts sur une chose.    - intendere libro, Plin.-jn.: donner son attention à un livre.    - quocumque intenderat, res adversae erant, Sall. J. 74: partout où il dirigeait ses pensées, le destin lui était contraire.    - animum cogo sibi intentum esse, Sen.: j'oblige mon esprit à être attentif à lui-même.    - quod intenderat, Sall.: ce qu'il avait projeté.    - haud segniter intendit, Tac. An. 11: elle prit une résolution hardie.    - intendere ad nuptias, Just.: songer au mariage.    - totus in se intendit, Sen.: il est absorbé dans sa propre contemplation.    - intentus in aliquem: portant son attention sur qqn.    - intendere eodem: viser au même but.    - intendere ut... Cic.: viser à...    - intendere se ad firmitatem, Cic.: travailler à se fortifier.    - intendere se adversarium in..., Cic.: se porter l'adversaire de...    - intendere aliquem ad custodiae curam, Liv.: inciter qqn à se tenir sur ses gardes.    - intendere (animo) aliquid: se proposer qqch. [st1]6 [-] donner de l'intensité, augmenter, renforcer, grandir, hausser, forcer (son, voix).    - intendentibus se tenebris, Liv.: alors que l'obscurité croissait.    - intendere vocem, Virg.: déployer sa voix, grossir sa voix.    - intendere pretia, Tac.: faire monter les prix.    - intendere formidinem, Tac.: accroître l'effroi.    - intendere luxum principis, Tac.: ranimer les plaisirs du prince.    - intendere odium, Tac.: redoubler de haine.    - intendere leges, Plin.-jn.: faire une application rigoureuse des lois. [st1]7 [-] affirmer, prétendre énergiquement.    - intendit se oportere facere: il prétendit qu’il devait faire.    - hanc se intendit esse, Ter.: elle soutient qu'elle est cette personne.    - voir intentus
    * * *
    intendo, ĕre, intendi, intentum (intensum) - tr. - [st1]1 [-] tendre, bander, raidir; étendre, allonger.    - tendere balistam in aliquem, Plaut. Bacch.: armer la baliste contre qqn.    - arcum intendere: tendre un arc.    - nox visa intendi, Liv. 7, 28: on vit la nuit s'étendre.    - vespera intendente (s.-ent. se), Amm.: sur le soir.    - intendere stupea vincula collo, Virg. En. 2: mettre une corde de chanvre au cou.    - cutem intendere, Plin.: distendre la peau.    - primam syllabam intendere, Gell.: allonger la première syllabe.    - vela secundi intendunt Zephyri, Virg. En. 5: des Zéphyrs favorables gonflent les voiles. [st1]2 [-] tendre sur, appliquer, tapisser, couvrir, orner.    - intendere sertis, Virg.: tapisser de guirlandes. [st1]3 [-] tendre vers, diriger contre, lancer; diriger des menaces contre, menacer.    - aciem in omnes partes intendere, Cic.: porter ses regards de tous côtés.    - intendere pugnam parem in omnes pares, Liv.: engager le combat sur tous les points à la fois.    - telum in aliquem intendere: diriger une arme contre qqn.    - litem alicui intendere: intenter un procès à qqn.    - intendere bellum, Liv.: porter la guerre.    - intendere probra, Tac.: adresser des injures.    - intendere minas, Tac.: faire des menaces.    - periculum quod in omnem intenditur, Cic.: le péril qui menace tout le monde.    - nobilitas, nec ii modo in quos crimen intendebatur sed universi, Liv. 9: tous les nobles, et pas seulement ceux qui étaient poursuivis comme criminels. [st1]4 [-] diriger (ses pas), se diriger.    - quo intendam? Ter.: où (dois-je) aller?    - intendere iter aliquo, Liv.: se diriger quelque part.    - intendere coeptum iter, Liv.: poursuivre sa marche. [st1]5 [-] tendre (l'esprit ou les sens), rendre attentif, être attentif, s'appliquer, songer à, se proposer de, viser à.    - intendi animo in..., Liv.: être attentif à...    - intendere animum ad...: appliquer son attention à.    - ministros temptare arduum videbatur mulieris usu sceleris intentae adversus insidias, Tac. An. 14, 3: il paraissait difficile de corrompre les serviteurs d'une femme [ rendue attentive aux trahisons] = qui se méfiait des trahisons [en raison de son habitude du crime] = car elle était habituée aux crimes.    - intendere aures ad... Ov.: tendre l'oreille à...    - intendere animum ad aliquid, Cic (in aliquid, Sall.; alicui rei, Hor.): appliquer son esprit à qqch.    - intendere vim rei, Quint.: concentrer ses efforts sur une chose.    - intendere libro, Plin.-jn.: donner son attention à un livre.    - quocumque intenderat, res adversae erant, Sall. J. 74: partout où il dirigeait ses pensées, le destin lui était contraire.    - animum cogo sibi intentum esse, Sen.: j'oblige mon esprit à être attentif à lui-même.    - quod intenderat, Sall.: ce qu'il avait projeté.    - haud segniter intendit, Tac. An. 11: elle prit une résolution hardie.    - intendere ad nuptias, Just.: songer au mariage.    - totus in se intendit, Sen.: il est absorbé dans sa propre contemplation.    - intentus in aliquem: portant son attention sur qqn.    - intendere eodem: viser au même but.    - intendere ut... Cic.: viser à...    - intendere se ad firmitatem, Cic.: travailler à se fortifier.    - intendere se adversarium in..., Cic.: se porter l'adversaire de...    - intendere aliquem ad custodiae curam, Liv.: inciter qqn à se tenir sur ses gardes.    - intendere (animo) aliquid: se proposer qqch. [st1]6 [-] donner de l'intensité, augmenter, renforcer, grandir, hausser, forcer (son, voix).    - intendentibus se tenebris, Liv.: alors que l'obscurité croissait.    - intendere vocem, Virg.: déployer sa voix, grossir sa voix.    - intendere pretia, Tac.: faire monter les prix.    - intendere formidinem, Tac.: accroître l'effroi.    - intendere luxum principis, Tac.: ranimer les plaisirs du prince.    - intendere odium, Tac.: redoubler de haine.    - intendere leges, Plin.-jn.: faire une application rigoureuse des lois. [st1]7 [-] affirmer, prétendre énergiquement.    - intendit se oportere facere: il prétendit qu’il devait faire.    - hanc se intendit esse, Ter.: elle soutient qu'elle est cette personne.    - voir intentus
    * * *
        Intendo, intendis, intendi, intentum et intensum, intendere. Cic. Tendre.
    \
        Intendere arcum, cui contrarium est Remittere. Pli. Bander.
    \
        Pergin'sceleste intendere? Plaut. Continuer, Perseverer, Poursuyvre.
    \
        Intendere alicui rei. Plin. iunior. Entendre à quelque chose, et y prendre garde.
    \
        Quae conuenire intendentibus vt Oratores fiant, existimo. Quintil. Qui s'efforcent et taschent d'estre Orateurs.
    \
        Prima parte orationis hoc intendit, vt actionem, etc. Quint. Il pretend à cela, Il tend à cela.
    \
        Intendi acies longius non potest. Cic. La veue ne se peult pas estendre plus loing.
    \
        Aciem acrem in omnes partes intendere. Cic. Regarder attentivement de toutes parts.
    \
        Actionem. Quintil. Intenter une action contre aucun, Dresser et encommencer aucune poursuite contre aucun, Poursuyvre aucun en justice, Intenter un proces.
    \
        Animum intendere, cui contrarium est Relaxare. Plin. iun. Esveiller son esprit et le rendre attentif à faire quelque chose.
    \
        Ad illa mihi pro se quisque acriter intendat animum, quae vita, qui mores fuerint. Liu. Prenne garde ou applique son esprit à regarder et considerer quelle, etc.
    \
        Quo animum intendat, facile perspicio. Cic. A quoy c'est qu'il pretend.
    \
        Animum in regnum intendere. Sallust. Tascher d'obtenir le royaume.
    \
        Animum alicui rei. Horat. Appliquer son esprit à quelque chose.
    \
        Si, quod animo intenderat, perficere potuisset. Cic. Ce qu'il avoit proposé et intention de faire, Ce à quoy il tendoit.
    \
        Intendi animo in rem aliquam. Liu. Estre ententif.
    \
        Ardorem exercitus. Tacit. Augmenter.
    \
        Bellum in aliquem intendere. Liuius. Tourner la guerre contre luy.
    \
        Ad id vnum omnes cogitationes intendit. Liuius. Il tourne toutes ses pensees à cela seul.
    \
        Repudio consilium quod primum intenderam. Terent. Que j'avoye pensé de prendre premierement et de suyvre, ou Auquel je tendoye.
    \
        Crimen in aliquem. Liu. Le blasmer.
    \
        Cupiditates. Tacit. Augmenter.
    \
        Curam alicui rei. Plin. Avoir soing de quelque chose.
    \
        Totam curam in belli apparatum intendit. Liu. Il met toute sa cure, tout son soing et solicitude à, etc.
    \
        Fruditionem suam. Plin. iunior. Desployer son scavoir.
    \
        Fallaciam in aliquem. Terent. Faire quelque finesse et tromperie.
    \
        Falsum. Cic. Mettre en faict, ou en avant une chose faulse.
    \
        Formidinem. Tacit. Accroistre, Augmenter.
    \
        Formulam iniuriarum alicui intendere. Sueton. Le mettre en proces en cas d'injure, Intenter proces en matiere d'injure.
    \
        Fugam longiorem intendere. Liu. S'enfuir plus loing.
    \
        Gloriam. Tacit. Augmenter, Accroistre.
    \
        Intendunt in ea quae perspicua sunt. Cic. Entendent et s'amusent à choses cleres.
    \
        Os in hostem intendit. Tacit. Il tourna son visage contre, etc.
    \
        Incerti quam in partem intenderent iter. Liu. Ne scachants où ils alloyent.
    \
        Iter coeptum in Italiam intendere. Liu. Poursuyvre son chemin en Italie.
    \
        Iter ad Praetorem. Liu. S'en aller au Preteur.
    \
        Laborem et studium intendere: cui contrarium est Releuare. Plin. iun. Accroistre et augmenter.
    \
        Laborem suum in aliquid. Quintil. Appliquer, Employer.
    \
        Litem alicui. Cic. Intenter un proces contre aucun, Le mettre en proces.
    \
        Lusus principis intendere. Tacit. Augmenter.
    \
        Manus. Ouid. Tendre les mains.
    \
        Metum. Tacit. Faire paour.
    \
        Neruos intendere et Remittere, contraria. Plin. Estendre.
    \
        Oculos. Plin. iun. Regarder attentivement sans cligner les yeulx, Ficher ses yeux droict à quelque chose.
    \
        Officia. Sallust. S'efforcer de faire son debvoir.
    \
        Periculum. Cic. Menacer de faire desplaisir.
    \
        Se ad firmitatem intendere. Cic. Se roidir.
    \
        Se aduersarium in aliquem intendere. Caelius ad Ciceronem. Se declarer son ennemi.
    \
        Se bona fide in multa simul intendere animus totum potest. Quintil. S'estendre et appliquer.
    \
        Hanc se intendit esse, vt est audacia. Terent. Elle feinct d'estre ceste ci de quoy nous parlons.
    \
        Vela. Virgil. Estendre les voiles au vent.
    \
        Quo nunc primum intendam? Terent. De quel costé iray je?
    \
        Intendit petere Apuliam. Liu. Il s'en va en Apulie, Il dresse son chemin vers Apulie.
    \
        Intendere. Cels. Augmenter, Accroistre.
    \
        Intendere vincula collo. Virgil. Lier par le col.
    \
        Intendere locum sertis. Virg. Mettre des bouquets par la voye, Poursemer un lieu de bouquets.

    Dictionarium latinogallicum > intendo

  • 3 vinculum

    vinculum u. vinclum, ī, n. (vincio), das Band zum Binden, die Schlinge, der Strick, I) eig.: A) im allg.: epistulae, Nep.: corpora constricta vinculis, Cic.: aptare vincula collo, Strick, Ov.: vincula sibi exuere, Ov.: chartae vincula demere, Ov.: vincula epistulae laxare, Nep.: abrumpere vincula, v. Pferden, Liv.: vinculum insiti incīdere, Plin.: nodos et vincula linea rupit, Verg.: velut vinculis ori impositis reticentes, als hätten sie ein Schloß vor dem Munde, Amm.: vinclorum immensa volumina, von den caestus, Verg.: capilli vincula, Binden, Prop. – (poet.) meton. = die mit Bändern zierlich geschnürten Sandalen, s. die Ausleger zu Tibull. 1, 5, 66. – B) insbes., vincula, die Bande, Fesseln eines Gefangenen, u. meton. das Gefängnis, liber od. exsolutus vinculis, fessellos, Ps. Quint. decl. u. Suet.: u. so exutae vinclis palmae, Verg.: sed quam longe videtur a carcere atque a vinculis abesse debere, qui se ipse iam dignum custodiā iudicarit? Cic.: alqm obtortā gulā de convivio in vincula atque in tenebras abripi iubere, Cic.: abrumpere vincla, Enn. fr., od. vincula, Liv.: condere alqm (zB. captivos) in vincula, Liv.: conicere alqm in vincula, Caes.: ex vinculis causam dicere, Caes. u. Liv.: demere alci vincula, Liv.: cum de vinculis educitur audiendus, aus dem G. zum Verhöre vorgeführt wird, Amm.: effugere ex vinclis publicis, Nep.: eripere alqm ex vinculis, Curt.: esse in vinculis et catenis, Liv.: indere vincla, Tac.: inicere alci vincla, Tac.: irritari (wütend gemacht werden) vinculis, Liv.: laxare vincula, Ps. Quint. decl.: levare alqm vinculis, Liv. (u. so viro manicas atque arta levari vincla iubet, Verg.): liberare alqm vinculis, Liv.: alqm aeternis tenebris vinculisque mandare, Cic.: alqm Ardeam (nach A.) in vincula mittere, Liv.: onerare alqm vinculis, Iustin.: punire alqm vinculis aeternis, Val. Max.: rumpere alcis vincula, Cic.: solvere alcis vincula et claustra refringere, Cic. – II) übtr.: A) das Band, die Fessel, als Hemmungs- oder Einschränkungsmittel, a) konkr.: ex corporum vinculis evolare, Banden, Cic.: vincula solvere cado, Tibull.: vincula undarum, Eis, Petron. – b) abstr.: vinculum ingens immodicae cupiditatis iniectum est, Liv.: iis vinculis fugae obstricti stabant, Liv.: alligati et constricti estis amaro vinculo servitutis, Val. Max. – B) das Band, für das, wodurch etwas zusammengehalten, befestigt, erhalten oder vereinigt wird, a) konkr.: mollit pennarum vincula, ceras, Ov.: vincula oder vincla für heftige, innige Umarmungen, Tibull. u. Prop. – b) abstr.: numerorum, Cic.: coniunctionis, Cic.: fidei, Liv.: accedit maximum vinculum, Grund, Beweggrund, Ursache (zur Freundschaft), Cic.: sanguinis vincula rupit amor, Bande des Blutes, Prop.: vinclis propinquitatis coniunctus, Cic.: ille (imperator) est enim vinculum, per quod res publica cohaeret, Sen.: illa vincula, quibus quidem libentissime astringor, quanta sunt! wie stark sind erst jene Bande, durch die ich mich am liebsten an andere geknüpft sehe, Cic.: atqui non indignitas rerum sponsionis vinculum levat, schwächt nicht die Kraft der Verbürgung, Liv.: qui ius civile contemnendum putat, is vincula revellit non modo iudiciorum, sed etiam utilitatis vitaeque communis, Cic.: legis vincula ruperunt, Lact.: cuius morte optime cohaerentis rei publicae vincula resoluta sunt, Sen. – / arch. Abl. Plur. vinculeis, Corp. inscr. Lat. 1, 199, 43. – Über die synkop. Form vinclum s. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 732.

    lateinisch-deutsches > vinculum

  • 4 vinculum

    vinculum u. vinclum, ī, n. (vincio), das Band zum Binden, die Schlinge, der Strick, I) eig.: A) im allg.: epistulae, Nep.: corpora constricta vinculis, Cic.: aptare vincula collo, Strick, Ov.: vincula sibi exuere, Ov.: chartae vincula demere, Ov.: vincula epistulae laxare, Nep.: abrumpere vincula, v. Pferden, Liv.: vinculum insiti incīdere, Plin.: nodos et vincula linea rupit, Verg.: velut vinculis ori impositis reticentes, als hätten sie ein Schloß vor dem Munde, Amm.: vinclorum immensa volumina, von den caestus, Verg.: capilli vincula, Binden, Prop. – (poet.) meton. = die mit Bändern zierlich geschnürten Sandalen, s. die Ausleger zu Tibull. 1, 5, 66. – B) insbes., vincula, die Bande, Fesseln eines Gefangenen, u. meton. das Gefängnis, liber od. exsolutus vinculis, fessellos, Ps. Quint. decl. u. Suet.: u. so exutae vinclis palmae, Verg.: sed quam longe videtur a carcere atque a vinculis abesse debere, qui se ipse iam dignum custodiā iudicarit? Cic.: alqm obtortā gulā de convivio in vincula atque in tenebras abripi iubere, Cic.: abrumpere vincla, Enn. fr., od. vincula, Liv.: condere alqm (zB. captivos) in vincula, Liv.: conicere alqm in vincula, Caes.: ex vinculis causam dicere, Caes. u. Liv.: demere alci vincula, Liv.: cum de vinculis educitur audiendus, aus dem G. zum Verhöre vorgeführt wird, Amm.: effugere ex vinclis publicis, Nep.: eripere
    ————
    alqm ex vinculis, Curt.: esse in vinculis et catenis, Liv.: indere vincla, Tac.: inicere alci vincla, Tac.: irritari (wütend gemacht werden) vinculis, Liv.: laxare vincula, Ps. Quint. decl.: levare alqm vinculis, Liv. (u. so viro manicas atque arta levari vincla iubet, Verg.): liberare alqm vinculis, Liv.: alqm aeternis tenebris vinculisque mandare, Cic.: alqm Ardeam (nach A.) in vincula mittere, Liv.: onerare alqm vinculis, Iustin.: punire alqm vinculis aeternis, Val. Max.: rumpere alcis vincula, Cic.: solvere alcis vincula et claustra refringere, Cic. – II) übtr.: A) das Band, die Fessel, als Hemmungs- oder Einschränkungsmittel, a) konkr.: ex corporum vinculis evolare, Banden, Cic.: vincula solvere cado, Tibull.: vincula undarum, Eis, Petron. – b) abstr.: vinculum ingens immodicae cupiditatis iniectum est, Liv.: iis vinculis fugae obstricti stabant, Liv.: alligati et constricti estis amaro vinculo servitutis, Val. Max. – B) das Band, für das, wodurch etwas zusammengehalten, befestigt, erhalten oder vereinigt wird, a) konkr.: mollit pennarum vincula, ceras, Ov.: vincula oder vincla für heftige, innige Umarmungen, Tibull. u. Prop. – b) abstr.: numerorum, Cic.: coniunctionis, Cic.: fidei, Liv.: accedit maximum vinculum, Grund, Beweggrund, Ursache (zur Freundschaft), Cic.: sanguinis vincula rupit amor, Bande des Blutes, Prop.: vinclis propinquitatis coniunctus, Cic.: ille (imperator) est enim vinculum,
    ————
    per quod res publica cohaeret, Sen.: illa vincula, quibus quidem libentissime astringor, quanta sunt! wie stark sind erst jene Bande, durch die ich mich am liebsten an andere geknüpft sehe, Cic.: atqui non indignitas rerum sponsionis vinculum levat, schwächt nicht die Kraft der Verbürgung, Liv.: qui ius civile contemnendum putat, is vincula revellit non modo iudiciorum, sed etiam utilitatis vitaeque communis, Cic.: legis vincula ruperunt, Lact.: cuius morte optime cohaerentis rei publicae vincula resoluta sunt, Sen. – arch. Abl. Plur. vinculeis, Corp. inscr. Lat. 1, 199, 43. – Über die synkop. Form vinclum s. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 732.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vinculum

  • 5 vinculum

    vinculum (vinclum), i, n. [st2]1 [-] lien, attache. [st2]2 [-] ruban (d'une coiffure), bandeau, couronne. [st2]3 [-] laisse (pour les chiens). [st2]4 [-] courroie (de ceste). [st2]5 [-] lacet (pour prendre les oiseaux). [st2]6 [-] ceinture (de tunique). [st2]7 [-] Tib. cordon (de chaussure); chaussure. [st2]8 [-] cordon (pour sceller les lettres). [st2]9 [-] cordon (pour fermer un tonneau, une jarre). [st2]10 [-] câble, amarre (de navire). [st2]11 [-] liens (d'un prisonnier), chaînes, fers, menottes. [st2]12 [-] lien, noeud, engagement.    - ducere in vincula aliquem: conduire qqn dans les fers, conduire qqn en prison.    - conjicere in vincula aliquem: jeter qqn dans les fers, jeter qqn en prison.    - moribus suis Orgetoricem ex vinculis causam dicere coegerunt, Caes. BG. 1, 4: selon leurs coutumes, ils forcèrent Orgétorix à plaider sa cause après s'être constitué prisonnier.
    * * *
    vinculum (vinclum), i, n. [st2]1 [-] lien, attache. [st2]2 [-] ruban (d'une coiffure), bandeau, couronne. [st2]3 [-] laisse (pour les chiens). [st2]4 [-] courroie (de ceste). [st2]5 [-] lacet (pour prendre les oiseaux). [st2]6 [-] ceinture (de tunique). [st2]7 [-] Tib. cordon (de chaussure); chaussure. [st2]8 [-] cordon (pour sceller les lettres). [st2]9 [-] cordon (pour fermer un tonneau, une jarre). [st2]10 [-] câble, amarre (de navire). [st2]11 [-] liens (d'un prisonnier), chaînes, fers, menottes. [st2]12 [-] lien, noeud, engagement.    - ducere in vincula aliquem: conduire qqn dans les fers, conduire qqn en prison.    - conjicere in vincula aliquem: jeter qqn dans les fers, jeter qqn en prison.    - moribus suis Orgetoricem ex vinculis causam dicere coegerunt, Caes. BG. 1, 4: selon leurs coutumes, ils forcèrent Orgétorix à plaider sa cause après s'être constitué prisonnier.
    * * *
        Vinculum, vinculi, pen. corr. Dicimus et Vinclum, vincli, per syncopam. Colum. Un lieu.
    \
        - digitorum vincula collo Iniicit. Ouid. Il m'empoigne au col, et me serre des doigts.
    \
        Fabrilia. Ouid. Chaines de fer.
    \
        Iuncea. Ouid. Liens de jonc.
    \
        Addere manus alicuius in vincla. Ouid. Luy lier les mains.
    \
        Adhibere vincula captis. Ouid. Lier ceuls qu'on a prins.
    \
        Adimere vincula canibus. Ouid. Deslier.
    \
        Arcebant vincula palma. Virg. Luy estraignoyent et serroyent les mains, Elle avoit les mains liees.
    \
        Demere vincla pedibus. Ouid. Deslier les souliers.
    \
        Excidere vinclis. Virgil. Eschapper hors des liens.
    \
        Exutae vinclis palmae. Virgil. Mains desliees.
    \
        Imposita capiti vincla. Seneca. Couronne mise sur la teste.
    \
        Indere vincula. Tacit. Lier.
    \
        Leuare vincla alicui. Virgil. Le deslier.
    \
        Nectere vincula alicui. Virgil. Le lier.

    Dictionarium latinogallicum > vinculum

  • 6 circumdo

    circum-do, dedī, datum, are, umgeben, I) etw. einem Ggstde. umgeben, umlegen, d.i. etw. um etw. herumlegen, -stellen, -setzen, -wickeln u. dgl. (s. Drak. Liv. 30, 19, 8. Mützell Curt. 3, 2 [4], 2), a) übh.: α) eig.: sarmenta, ligna et sarmenta, Cic.: ignes, Cic.: mit zwei Akk., partes terrae circumdato radices vitis, Cato r. r. 114, 1: tectis ac moenibus subiectos prope iam ignes circumdatosque restinximus, Cic.: umbras, rings umher bieten (v. einem Baume), Prop. – lectis aulaea, Curt.: capiti diadema, Curt.: laevo brachio togae laciniam, Vell.: loricam umeris, Verg.: fasciam iugulo, Cels.: fasciam circa alvum, Cels.: cataplasma ventri, Cels.: u. Pass. poet. mit Acc. was? virgineos circumdata comptus, Lucr. 1, 87. – u. arma umeris, Verg.: vincula collo, Ov.: (im Bilde) muros velut compedes, Liv.: nescio an maiora vincula maioresque necessitates quam captivis vestris fortuna circumdederit, Liv. – brachia collo, Ov.: in der Tmesis, collo dare brachia circum, Verg. – leb. Wesen, c. ministeria principi, Tac.: u. im Pass. medial, hinc patre, hinc Catulo lateri circumdatis, indem der V. zur einen, Katulus zur andern Seite ging, Liv. – β) übtr. (s. Dräger Tac. ann. 16, 25, 5 u. Agr. 20 in.), c. paci egregiam famam, verschaffen, verleihen, Tac.: supremis suis secretum, Tac.: moribus corruptis libidines, zugesellen, Tac.: planctum et lamenta sibi circumdata, habe man um ihn herum entstehen lassen, Tac. – b) insbes., umfriedigend, umstellend, feindl. umzingelnd (bes. als milit. t. t.), rings erbauen, -aufführen, -errichten, -anlegen, -aufstellen (s. Drak. Liv. 30, 19, 8. Mützell Curt. 3, 2 [4], 2), murum, Caes. u. Col.: munitionem, Auct. b. Afr.: munitiones toto oppido (rings um die St.), Hirt. b. G.: turres toto opere (auf der ganzen Linie), Caes.: murum silvae od. nemori, Sen. u. Curt.: fossam cubiculari lecto, Cic.: urbi murum latere cocto, Iustin.: u. (im Bilde) sibi cancellos, Cic. – leb. Wesen, exercitum, Sall.: stationes, Tac.: equites cornibus, Liv.: satellites armatos contioni, Liv.: exercitum hostium castris, Liv.

    II) etw. mit etw. umgeben, umringen, umstellen, gew. m. Ang. womit? durch Abl., a) übh.: α) eig.: animum corpore, Liv.: totam arborem flammis, Phaedr. – caput lacernā, Vell.: fauces lanā, Cels.: alqd fasciā, Cels.: se zonā, Suet.: tempora vittis, Ov.: corpus amictu, Ov. – Pass., v. leb. Wesen, ipse agresti duplici amiculo circumdatus, Nep.: senex circumdatus (umkränzt) sertis et delibutus unguento, Sen. rhet.: u. Pass. poet. m. Acc. woran? Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo, Verg. Aen. 4, 137. – von Örtl., tertius (sinus) Cauloniam Locrosque circumdat, Mela: regio insulis circumdata, Cic.: ignotis circumdata litora silvis, Prop. – β) übtr.: totam figuram mundi c. omni levitate (mit einer ganz glatten Außenseite), Cic.: alcis pueritiam robore, Tac. – b) insbes., umfriedigend, umstellend oder feindl. umzingelnd (bes. als milit. t. t.), α) eig.: collem multo opere, Sall. fr.: portum moenibus, Nep.: nemus triplici muro, Curt.: omnem aciem suam raedis et carris, Caes.: Othonem vexillis, Tac.: accepti in medium Vitelliani, et circumductos Primus Antonius clementer alloquitur, Tac. hist. 3, 63. – feindl., oppidum (urbem, moenia) vallo od. vallo et (atque) fossā od. vallo fossaque, Sall. u. Liv. (s. Korte Sall. Iug. 23, 1. Drak. Liv. 6, 8, 9. Mützell Curt. 3, 2 [4], 2): oppidum coronā, Liv.: oppidum quinis castris, Caes.: multitudine domum alcis, Nep.: villam statione, Tac.: saltus canibus, Verg. – β) übtr.: exiguis quibusdam finibus totum oratoris munus, Cic.: eminentia cuiusque operis artissimis temporum claustris circumdata, Vell.: minus octoginta annis circumdatum aevum, eingeschlossen, begrenzt, Vell.

    lateinisch-deutsches > circumdo

  • 7 circumdo

    circum-do, dedī, datum, are, umgeben, I) etw. einem Ggstde. umgeben, umlegen, d.i. etw. um etw. herumlegen, -stellen, -setzen, -wickeln u. dgl. (s. Drak. Liv. 30, 19, 8. Mützell Curt. 3, 2 [4], 2), a) übh.: α) eig.: sarmenta, ligna et sarmenta, Cic.: ignes, Cic.: mit zwei Akk., partes terrae circumdato radices vitis, Cato r. r. 114, 1: tectis ac moenibus subiectos prope iam ignes circumdatosque restinximus, Cic.: umbras, rings umher bieten (v. einem Baume), Prop. – lectis aulaea, Curt.: capiti diadema, Curt.: laevo brachio togae laciniam, Vell.: loricam umeris, Verg.: fasciam iugulo, Cels.: fasciam circa alvum, Cels.: cataplasma ventri, Cels.: u. Pass. poet. mit Acc. was? virgineos circumdata comptus, Lucr. 1, 87. – u. arma umeris, Verg.: vincula collo, Ov.: (im Bilde) muros velut compedes, Liv.: nescio an maiora vincula maioresque necessitates quam captivis vestris fortuna circumdederit, Liv. – brachia collo, Ov.: in der Tmesis, collo dare brachia circum, Verg. – leb. Wesen, c. ministeria principi, Tac.: u. im Pass. medial, hinc patre, hinc Catulo lateri circumdatis, indem der V. zur einen, Katulus zur andern Seite ging, Liv. – β) übtr. (s. Dräger Tac. ann. 16, 25, 5 u. Agr. 20 in.), c. paci egregiam famam, verschaffen, verleihen, Tac.: supremis suis secretum, Tac.: moribus corruptis libidines, zugesellen, Tac.: planctum et lamenta sibi circumdata,
    ————
    habe man um ihn herum entstehen lassen, Tac. – b) insbes., umfriedigend, umstellend, feindl. umzingelnd (bes. als milit. t. t.), rings erbauen, -aufführen, -errichten, -anlegen, -aufstellen (s. Drak. Liv. 30, 19, 8. Mützell Curt. 3, 2 [4], 2), murum, Caes. u. Col.: munitionem, Auct. b. Afr.: munitiones toto oppido (rings um die St.), Hirt. b. G.: turres toto opere (auf der ganzen Linie), Caes.: murum silvae od. nemori, Sen. u. Curt.: fossam cubiculari lecto, Cic.: urbi murum latere cocto, Iustin.: u. (im Bilde) sibi cancellos, Cic. – leb. Wesen, exercitum, Sall.: stationes, Tac.: equites cornibus, Liv.: satellites armatos contioni, Liv.: exercitum hostium castris, Liv.
    II) etw. mit etw. umgeben, umringen, umstellen, gew. m. Ang. womit? durch Abl., a) übh.: α) eig.: animum corpore, Liv.: totam arborem flammis, Phaedr. – caput lacernā, Vell.: fauces lanā, Cels.: alqd fasciā, Cels.: se zonā, Suet.: tempora vittis, Ov.: corpus amictu, Ov. – Pass., v. leb. Wesen, ipse agresti duplici amiculo circumdatus, Nep.: senex circumdatus (umkränzt) sertis et delibutus unguento, Sen. rhet.: u. Pass. poet. m. Acc. woran? Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo, Verg. Aen. 4, 137. – von Örtl., tertius (sinus) Cauloniam Locrosque circumdat, Mela: regio insulis circumdata, Cic.: ignotis circumdata litora silvis, Prop. – β) übtr.: totam figuram mundi c. omni levitate (mit einer ganz glatten
    ————
    Außenseite), Cic.: alcis pueritiam robore, Tac. – b) insbes., umfriedigend, umstellend oder feindl. umzingelnd (bes. als milit. t. t.), α) eig.: collem multo opere, Sall. fr.: portum moenibus, Nep.: nemus triplici muro, Curt.: omnem aciem suam raedis et carris, Caes.: Othonem vexillis, Tac.: accepti in medium Vitelliani, et circumductos Primus Antonius clementer alloquitur, Tac. hist. 3, 63. – feindl., oppidum (urbem, moenia) vallo od. vallo et (atque) fossā od. vallo fossaque, Sall. u. Liv. (s. Korte Sall. Iug. 23, 1. Drak. Liv. 6, 8, 9. Mützell Curt. 3, 2 [4], 2): oppidum coronā, Liv.: oppidum quinis castris, Caes.: multitudine domum alcis, Nep.: villam statione, Tac.: saltus canibus, Verg. – β) übtr.: exiguis quibusdam finibus totum oratoris munus, Cic.: eminentia cuiusque operis artissimis temporum claustris circumdata, Vell.: minus octoginta annis circumdatum aevum, eingeschlossen, begrenzt, Vell.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > circumdo

  • 8 circumdati

    circum-do, dĕdi, dătum, dăre, v. a., lit. to put, set, or place around, i. e. both to wrap around (e. g. a mantle). and also to enclose (e. g. a town with a wall; syn.: cingo, vestio, saepio, circumvallo al.), with a twofold construction (cf. Zumpt, Gr. § 418).
    I.
    Aliquid (alicui rei), to place something [p. 337] around something, to put, set around, etc. (class. in prose and poetry).
    (α).
    With dat.:

    aër omnibus est rebus circumdatus appositusque,

    Lucr. 6, 1035:

    moenibus subjectos prope jam ignes circumdatosque restinximus,

    Cic. Cat. 3, 1, 2:

    circumdare fossam latam cubiculari lecto,

    id. Tusc. 5, 20, 59:

    satellites armatos contioni,

    Liv. 34, 27, 5:

    hinc patre hinc Catulo lateri circumdatis, Romam rediit,

    i. e. one on each side, id. 30, 19, 9; 3, 28, 2:

    milites sibi,

    Tac. A. 13, 25:

    arma umeris,

    Verg. A. 2, 510:

    licia tibi,

    id. E. 8, 74:

    vincula collo,

    Ov. M. 1, 631:

    bracchia collo,

    id. ib. 9, 459; 9, 605; 6, 479;

    and in tmesis: collo dare bracchia circum,

    Verg. A. 6, 700 (cf. the simplex:

    bracchia cervici dare,

    Hor. C. 3, 9, 3):

    lectis aulaea purpura,

    Curt. 9, 7, 15:

    cum maxime in hostiam itineri nostro circumdatam intuens,

    i. e. divided, and part placed on each side of the way, Liv. 40, 13, 4.—
    (β).
    Without a dat.:

    caedere januam saxis, ligna et sarmenta circumdare ignemque subicere coeperunt,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69; 2, 1, 31, § 80:

    ignes,

    id. Pis. 38, 93:

    custodias,

    id. Cat. 4, 4, 8:

    armata circumdatur Romana legio,

    Liv. 1, 28, 3:

    exercitu circumdato summā vi Cirtam irrumpere nititur,

    Sall. J. 25, 9:

    circumdatae stationes,

    Tac. A. 1, 50:

    murus circumdatus,

    Caes. B. G. 1, 38:

    turris toto opere circumdedit,

    id. ib. 7, 72:

    circumdato vallo,

    Curt. 3, 2, 2:

    lauream (sc. capiti),

    Suet. Vit. 9.— Subst.: circumdăti, ōrum, m., those around, the surrounding soldiers:

    circumdatos Antonius adloquitur,

    Tac. H. 3, 63.—With an abl. loci:

    toto oppido munitiones,

    Hirt. B. G. 8, 34 fin.:

    equites cornibus,

    Liv. 33, 18, 9; and without dat., Tac. A. 14, 53.—With two accs.:

    circumdare terram radices,

    Cato, R. R. 114;

    and per tmesin,

    id. ib. 157.—
    B.
    Trop. (most freq. in Tac.):

    cancelli, quos mihi ipse circumdedi,

    Cic. Quint. 10, 36:

    nescio an majora vincula majoresque necessitates vobis quam captivis vestris fortuna circumdederit,

    Liv. 21, 43, 3:

    egregiam famam paci circumdedit,

    i. e. conferred, imparted, Tac. Agr. 20; cf.:

    principatus inanem ei famam,

    id. H. 4, 11; id. Or. 37:

    principi ministeria,

    id. H. 2, 59; id. A. 14, 15.—In a Greek construction:

    infula virgineos circumdata comptus,

    encompassing, Lucr. 1, 88; Tac. H. 4, 45; id. A. 16, 25.—
    II.
    Aliquem or aliquid (aliquā re), to surround some person or thing ( with something), to encompass, enclose, encircle with.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    animum (deus) circumdedit corpore et vestivit extrinsecus,

    Cic. Univ. 6 fin.; cf.:

    aether corpore concreto circumdatus undique,

    Lucr. 5, 469:

    portum moenibus,

    Nep. Them. 6, 1:

    regio insulis circumdata,

    Cic. Fl. 12, 27:

    villam statione,

    Tac. A. 14, 8:

    suam domum spatio,

    id. G. 16:

    collis operibus,

    id. A. 6, 41:

    vallo castra,

    id. H. 4, 57:

    Othonem vexillis,

    id. ib. 1, 36:

    canibus saltus,

    Verg. E. 10, 57:

    circumdato me bracchiis: meum collum circumplecte,

    Plaut. As. 3, 3, 106:

    collum filo,

    Cat. 64, 377:

    (aurum) circumdatum argento,

    Cic. Div. 2, 65, 134: furvis circumdatus alis Somnus, * Tib. 2, 1, 89:

    ad talos stola demissa et circumdata palla,

    Hor. S. 1, 2, 99:

    circumdedit se zonā,

    Suet. Vit. 16:

    circumdata corpus amictu,

    Ov. M. 4, 313; cf. id. ib. 3, 666:

    tempora vittis,

    id. ib. 13, 643:

    Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo,

    Verg. A. 4, 137.—
    2.
    Esp. of a hostile surrounding, to surround, encompass, invest, besiege, etc.:

    oppidum vallo et fossā,

    Cic. Fam. 15, 4, 10:

    oppidum quinis castris,

    Caes. B. C. 3, 9:

    cum legati... multitudine domum ejus circumdedissent,

    Nep. Hann. 12, 4:

    vallo atque fossā moenia circumdat,

    Sall. J. 23, 1:

    oppidum coronā,

    Liv. 4, 47, 5:

    quos (hostes) primo Camillus vallo circumdare est adortus,

    id. 6, 8, 9:

    fossā valloque urbem,

    id. 25, 22, 8:

    fossā duplicique vallo circumdatā urbe,

    id. 28, 3, 5:

    hostes exercitu toto,

    Curt. 3, 8, 4. —
    B.
    Trop.:

    omni autem totam figuram mundi levitate circumdedit,

    Cic. Univ. 6 init.:

    exiguis quibusdam finibus oratoris munus circumdedisti,

    have confined, circumscribed, id. de Or. 1, 62, 264; cf.:

    minus octoginta annis circumdatum aevum,

    Vell. 1, 17, 2:

    pueritiam robore,

    Tac. A. 12, 25:

    fraude,

    Sil. 7, 134; cf. id. 12, 477:

    monstrorum novitate,

    Quint. Decl. 18, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > circumdati

  • 9 circumdo

    circum-do, dĕdi, dătum, dăre, v. a., lit. to put, set, or place around, i. e. both to wrap around (e. g. a mantle). and also to enclose (e. g. a town with a wall; syn.: cingo, vestio, saepio, circumvallo al.), with a twofold construction (cf. Zumpt, Gr. § 418).
    I.
    Aliquid (alicui rei), to place something [p. 337] around something, to put, set around, etc. (class. in prose and poetry).
    (α).
    With dat.:

    aër omnibus est rebus circumdatus appositusque,

    Lucr. 6, 1035:

    moenibus subjectos prope jam ignes circumdatosque restinximus,

    Cic. Cat. 3, 1, 2:

    circumdare fossam latam cubiculari lecto,

    id. Tusc. 5, 20, 59:

    satellites armatos contioni,

    Liv. 34, 27, 5:

    hinc patre hinc Catulo lateri circumdatis, Romam rediit,

    i. e. one on each side, id. 30, 19, 9; 3, 28, 2:

    milites sibi,

    Tac. A. 13, 25:

    arma umeris,

    Verg. A. 2, 510:

    licia tibi,

    id. E. 8, 74:

    vincula collo,

    Ov. M. 1, 631:

    bracchia collo,

    id. ib. 9, 459; 9, 605; 6, 479;

    and in tmesis: collo dare bracchia circum,

    Verg. A. 6, 700 (cf. the simplex:

    bracchia cervici dare,

    Hor. C. 3, 9, 3):

    lectis aulaea purpura,

    Curt. 9, 7, 15:

    cum maxime in hostiam itineri nostro circumdatam intuens,

    i. e. divided, and part placed on each side of the way, Liv. 40, 13, 4.—
    (β).
    Without a dat.:

    caedere januam saxis, ligna et sarmenta circumdare ignemque subicere coeperunt,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69; 2, 1, 31, § 80:

    ignes,

    id. Pis. 38, 93:

    custodias,

    id. Cat. 4, 4, 8:

    armata circumdatur Romana legio,

    Liv. 1, 28, 3:

    exercitu circumdato summā vi Cirtam irrumpere nititur,

    Sall. J. 25, 9:

    circumdatae stationes,

    Tac. A. 1, 50:

    murus circumdatus,

    Caes. B. G. 1, 38:

    turris toto opere circumdedit,

    id. ib. 7, 72:

    circumdato vallo,

    Curt. 3, 2, 2:

    lauream (sc. capiti),

    Suet. Vit. 9.— Subst.: circumdăti, ōrum, m., those around, the surrounding soldiers:

    circumdatos Antonius adloquitur,

    Tac. H. 3, 63.—With an abl. loci:

    toto oppido munitiones,

    Hirt. B. G. 8, 34 fin.:

    equites cornibus,

    Liv. 33, 18, 9; and without dat., Tac. A. 14, 53.—With two accs.:

    circumdare terram radices,

    Cato, R. R. 114;

    and per tmesin,

    id. ib. 157.—
    B.
    Trop. (most freq. in Tac.):

    cancelli, quos mihi ipse circumdedi,

    Cic. Quint. 10, 36:

    nescio an majora vincula majoresque necessitates vobis quam captivis vestris fortuna circumdederit,

    Liv. 21, 43, 3:

    egregiam famam paci circumdedit,

    i. e. conferred, imparted, Tac. Agr. 20; cf.:

    principatus inanem ei famam,

    id. H. 4, 11; id. Or. 37:

    principi ministeria,

    id. H. 2, 59; id. A. 14, 15.—In a Greek construction:

    infula virgineos circumdata comptus,

    encompassing, Lucr. 1, 88; Tac. H. 4, 45; id. A. 16, 25.—
    II.
    Aliquem or aliquid (aliquā re), to surround some person or thing ( with something), to encompass, enclose, encircle with.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    animum (deus) circumdedit corpore et vestivit extrinsecus,

    Cic. Univ. 6 fin.; cf.:

    aether corpore concreto circumdatus undique,

    Lucr. 5, 469:

    portum moenibus,

    Nep. Them. 6, 1:

    regio insulis circumdata,

    Cic. Fl. 12, 27:

    villam statione,

    Tac. A. 14, 8:

    suam domum spatio,

    id. G. 16:

    collis operibus,

    id. A. 6, 41:

    vallo castra,

    id. H. 4, 57:

    Othonem vexillis,

    id. ib. 1, 36:

    canibus saltus,

    Verg. E. 10, 57:

    circumdato me bracchiis: meum collum circumplecte,

    Plaut. As. 3, 3, 106:

    collum filo,

    Cat. 64, 377:

    (aurum) circumdatum argento,

    Cic. Div. 2, 65, 134: furvis circumdatus alis Somnus, * Tib. 2, 1, 89:

    ad talos stola demissa et circumdata palla,

    Hor. S. 1, 2, 99:

    circumdedit se zonā,

    Suet. Vit. 16:

    circumdata corpus amictu,

    Ov. M. 4, 313; cf. id. ib. 3, 666:

    tempora vittis,

    id. ib. 13, 643:

    Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo,

    Verg. A. 4, 137.—
    2.
    Esp. of a hostile surrounding, to surround, encompass, invest, besiege, etc.:

    oppidum vallo et fossā,

    Cic. Fam. 15, 4, 10:

    oppidum quinis castris,

    Caes. B. C. 3, 9:

    cum legati... multitudine domum ejus circumdedissent,

    Nep. Hann. 12, 4:

    vallo atque fossā moenia circumdat,

    Sall. J. 23, 1:

    oppidum coronā,

    Liv. 4, 47, 5:

    quos (hostes) primo Camillus vallo circumdare est adortus,

    id. 6, 8, 9:

    fossā valloque urbem,

    id. 25, 22, 8:

    fossā duplicique vallo circumdatā urbe,

    id. 28, 3, 5:

    hostes exercitu toto,

    Curt. 3, 8, 4. —
    B.
    Trop.:

    omni autem totam figuram mundi levitate circumdedit,

    Cic. Univ. 6 init.:

    exiguis quibusdam finibus oratoris munus circumdedisti,

    have confined, circumscribed, id. de Or. 1, 62, 264; cf.:

    minus octoginta annis circumdatum aevum,

    Vell. 1, 17, 2:

    pueritiam robore,

    Tac. A. 12, 25:

    fraude,

    Sil. 7, 134; cf. id. 12, 477:

    monstrorum novitate,

    Quint. Decl. 18, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > circumdo

  • 10 collum

        collum ī, n    the neck: in collum invasit, fell upon the neck: collo dare bracchia circum, V.: maternum, O.: complecti lacertis, O.: poenam collo sustinere: colla fovet, i. e. rests, V.: in laqueum inserere: laqueo pressisse, H.: aptare vincula collo, O.: colla servitio adsuescere, V.: caput et collum petere, to strike at vital parts: cameli adiuvantur proceritate collorum: sibila colla attollens (serpens), V. — Fig.: eripe turpi Colla iugo, H.: obtorto collo ad subsellia reducere: alcui collum torquere, drag to prison, L.: posuit collum in Pulvere Teucro, i. e. fell, H.—The neck (of a flask or bottle), Ph.; (of the poppy), V.
    * * *
    neck; throat; head and neck; severed head; upper stem (flower); mountain ridge

    Latin-English dictionary > collum

  • 11 conicio

    con-icio (cō-icio), iēcī, iectum, ere (con u. iacio), I) im engern Sinne, hinwerfen, hineinwerfen, hinaufwerfen, daraufwerfen, daranwerfen, deutsch oft bl. werfen, 1) eig.: a) übh.: arma lecta in acervum, Liv.: sarcinas utrimque in acervum, Liv.: sarcinas in unum, in medium, Liv., u. in medio, Liv. (s. Drak. Liv. 10, 36, 1). – vasa fictilia in naves, Nep.: magnam vim lignorum ardentem in flumen, Liv.: serpentes vivas in vasa fictilia, Nep. – pallium od. palliolum in collum, auf (um) die Schulter werfen, Plaut.: alqm in ignem, Plaut.: alqm vivum in flammam, Auct. b. Afr.: interfectum in plaustrum, Cic.: sortes in hydriam, im Zshg. bl. conicere sortes (Ggstz. educere), Cic.: ebenso c. alcis nomen in urnam, Sen.: u. nomina in urnam, Liv. u. Plin. ep.: dah. alqm in sortem od. alcis sortem, jmd. losen lassen (zB. die Prätoren über die Provinzen, die Tribus über die Abstimmung usw.), Cic. – ignem in obiectam saepem, Liv. (vgl. im Bilde, cum in me flamma illorum temporum coniciebatur, Cic.): aggerem in munitionem, Caes. – purpureas vestes super (oben darauf), Verg. – u. (poet.) m. Dat., igni galeas, Verg.: vincula collo, Ov. – im Zshg. ohne Ang. wohin? Quinti fratris domus inflammata iussu Clodii coniectis ignibus, Cic.: ligna celeriter exstruunt fascesque virgultorum coniciunt, Liv.: quae (tecta) coniectis celeriter stramentis tentoriorum integendorum gratiā erant inaedificata, Hirt. b. G. – b) Geschosse usw. nach einem Punkte hinwerfen, auf einen Ggstd. einwerfen, deutsch oft bl. werfen, schleudern, schießen, tela, lapides telaque in nostros, Caes.: iacula plurima in equos virosque, Liv.: eminus hastam od. hastas, Verg.: tela undique in unum hostem, Liv.: milia sagittarum circiter XXX in castellum, Caes.: tela intra vallum, Caes.: ex tumulo od. e loco superiore tela in nostros, Caes.: iaculum inter ilia, Ov. – u. bl. venabula manibus, Ov.: telum sine ictu, Verg.: tela, Caes.: iaculum, sagittam, Verg.: hastas, Val. Flacc. – u. im Bilde, petitiones ita, ut vitari non possint, Cic.

    2) übtr.: a) im allg., wohin werfen, schleudern, deutsch auch gegen jmd. od. etw. richten, auf einen Ggstd. hinlenken, c. oculos in alqm, Cic.: coniectis in eum omnium oculis, Tac.: coniectis oculis, mit auf ihn gehefteten Blicken, Cic. – bes. Worte, eine Beschuldigung u. dgl., in disputando vocem, hinschleudern, Cael. in Cic. ep.: orationem tam improbam in alqm, Cic.: maledicta in alcis vitam, Cic.: haec omnia crimina in alcis nimiam diligentiam, wälzen, Cic.: in unum vigilem culpam, Liv. – u. (poet.) mit Dat., querelas absenti, Tibull. – b) prägn., kombinierend gleichs. etw. treffen, ermitteln, abnehmen, vermuten, mutmaßlich schließen, erraten, α) übh.: tu conicito cetera, quid ego ex hac inopia nunc capiam etc., Ter.: ex quo omnes coniecerant eum regnum ei commisisse quoad etc., Nep.: num igitur aut haruspex aut augur aut vates quis aut somnians melius coniecerit, e morbo aegrotum evasurum, quam medicus? Cic.: num igitur aut quae tempestas impendeat, vates melius coniciet, quam gubernator: aut morbi naturam acutius, quam medicus? Cic.: c. callidissime de futuris (Ggstz. iudicare verissime de instantibus), Nep.: de matre savianda ex oraculo acute arguteque, Cic. – annos sexaginta natus es aut plus eo, ut conicio, Ter. – bene qui coniciet, vatem hunc perhibebo optimum (als Übstzg. von μάντις γ' ἄριστος, ὅστις εἰκάζει καλῶς, Eurip.), Cic. poët. – Partic. Perf. subst., belle coniecta, nette Vermutungen, Cic.: male coniecta maleque interpretata, ungeschickte V. u. ungeschickte Auslegungen, Cic. – β) mutmaßlich auslegen, deuten, alci somnium, Plaut.: o praeclare coniectum a vulgo in illam provinciam omen communis famae atque sermonis! Cic.

    II) im weitern Sinne, 1) eig.: a) = sich wohin begeben machen od. lassen, wohin werfen, treiben, stecken, wohin nehmen, wohin bringen, wohin flüchten u. dgl., etesia flabra aquilonum nubila coniciunt in eas tunc omnia partes, Lucr.: cum haec navis invitis nautis vi tempestatis in portum coniecta sit, Cic.: u. (im Bilde) id sub legis superbissimae vincula conicitis, Liv. – bes. leb. Wesen, alqm in medium, jmd. (beim Gehen) in die Mitte nehmen (v. zweien), Cic.: novercam in alteram navem, Sen. rhet.: mulieres in eum locum, quo etc., Caes.: auxilia in mediam aciem, Caes.: exercitum in angustias, Curt.: hostes in fugam, Caes. – und zur Strafe, alqm in eculeum, Cic.: alqm in carcerem, Cic.: alqm in carcerem ob crimen peculatus, Iustin.: alqm in carcerem, quod (weil er) etc., Suet.: alqm in vincula, Cic.: alqm in custodiam, Nep.: alqm in lautumias, Cic.: servos in arcas (Zellengefängnisse), Cic. – u. so auch se conic. = sich wohin werfen, sich stürzen, sich begeben, sich flüchten u. dgl., se intro, Ter.: se in pedes, Ter.: se in paludem, Liv.: se in portum (von Delphinen), Cic.: se in castra alcis, Cic.: se in scalas tabernae librariae, Cic.: u. (im Bilde) se in mirificam latebram (beim Disputieren), Cic.: se in signa manipulosque, Caes.: u. se in fugam, Cic. – b) vermittelst der Hand usw. wohin treiben, stoßen, stecken, einbringen, eingießen, aufgießen, beilegen, α) übh.: digitos pollices linteolis involutos in os aegri, Cels.: his (digitis) deinde coniectis, Cels. – filum in acum, einfädeln, Cels.: linamentum ardens in aeneam cucurbitulam, Cels.: acum in ignem, Cels.: medicamentum in calamum scriptorium, Cels.: super eminentem carnem exedentia medicamenta, Cels.: laureum oleum coniecisse (verst. in aurem) abunde est, Cels. -libellum in epistulam, dem Br. beilegen, in den Br. einschließen, Cic.: u. so fasciculus, quo (in das) illam (epistulam) conieceram, Cic. – m. Dat., lupinum frutectoso solo, Plin.: cinerem dentibus exesis, Plin. – selten leb. Wesen, alqm in culleum, Cic. – β) insbes., eine Waffe wohin stoßen, gladium in adversum os, Caes.: cultros in guttura velleris atri, Ov.: u. bl. cultros, Ov.: im Passiv m. in u. Abl., coniectum in gutture ferrum, Ov. met. 3, 90.

    2) übtr.: a) wohin werfen, stecken, bringen = versetzen, teils in eine Zeit, naves coniectae in noctem, in die Nacht hinein verspätete, Caes.: se in noctem, sich in die N. hineinwerfen (= unter dem Schutze der N. eilig abreisen), Cic.: proelium in noctem, hineinziehen, Auct. b. Afr.: u. alqm in breve tempus, auf eine kurze Z. beschränken, Ter.: haec tempora, in quae testis crimen conicit, verlegt, Liv. – teils in eine gewisse Abteilung, forensem turbam in quattuor tribus, Liv.: in unam tribum omnes, qui etc., Liv.: nulli conicientur in ullum ordinem (iudicum), nulli eximentur, Cic. – teils (durch Verwandlung) in eine Gestalt, animus domicilia mutet ad alias animalium formas coniectus, immer wieder in andere Tiergestalten gesteckt, versetzt, Sen. ep. 88, 34 H. – teils in einen äußern oder innern Zustand u. dgl., alqm ex tranquillissima re in nuptias, ins Ehejoch stecken, Ter.: alqm ex occultis insidiis ad apertum latrocinium, nötigen, Cic.: rem publicam in perturbationes, Cic.: alqm in laetitiam frustra, Ter.: animos in terrorem, Auct. b. Afr.: hostes in terrorem ac tumultum, Liv. – se in turbam, Cic.: in quod me malum conieci? habe ich mich gestürzt? Ter.: c. se mente ac voluntate in versum, sich auf die Dichtkunst werfen, Cic. – b) verwendend, verschwendend Geld in etw. stecken, tantam pecuniam in propylaea, Cic.: HS milies in culinam, Sen. – c) schriftlich einfügend wohin bringen, wo anbringen, wohin aufnehmen, legem in decimam tabulam, Cic.: plura in eandem epistulam, Cic.: haec verba in interdictum, Cic. – d) mündlich anbringen, vorbringen, verhandeln, causam in comitio aut in foro ante meridiem, Vet. lex b. Cornif. rhet. 2, 20: causam ad alqm, Afran. com. 216: verba inter se acrius, Afran. com. 309: is cum filio coiecerat nescio quid de ratiuncula, Afran. com. 190 sq. – Archaist. coniexit = coniecerit, Plaut. trin. 722.

    lateinisch-deutsches > conicio

  • 12 conicio

    con-icio (cō-icio), iēcī, iectum, ere (con u. iacio), I) im engern Sinne, hinwerfen, hineinwerfen, hinaufwerfen, daraufwerfen, daranwerfen, deutsch oft bl. werfen, 1) eig.: a) übh.: arma lecta in acervum, Liv.: sarcinas utrimque in acervum, Liv.: sarcinas in unum, in medium, Liv., u. in medio, Liv. (s. Drak. Liv. 10, 36, 1). – vasa fictilia in naves, Nep.: magnam vim lignorum ardentem in flumen, Liv.: serpentes vivas in vasa fictilia, Nep. – pallium od. palliolum in collum, auf (um) die Schulter werfen, Plaut.: alqm in ignem, Plaut.: alqm vivum in flammam, Auct. b. Afr.: interfectum in plaustrum, Cic.: sortes in hydriam, im Zshg. bl. conicere sortes (Ggstz. educere), Cic.: ebenso c. alcis nomen in urnam, Sen.: u. nomina in urnam, Liv. u. Plin. ep.: dah. alqm in sortem od. alcis sortem, jmd. losen lassen (zB. die Prätoren über die Provinzen, die Tribus über die Abstimmung usw.), Cic. – ignem in obiectam saepem, Liv. (vgl. im Bilde, cum in me flamma illorum temporum coniciebatur, Cic.): aggerem in munitionem, Caes. – purpureas vestes super (oben darauf), Verg. – u. (poet.) m. Dat., igni galeas, Verg.: vincula collo, Ov. – im Zshg. ohne Ang. wohin? Quinti fratris domus inflammata iussu Clodii coniectis ignibus, Cic.: ligna celeriter exstruunt fascesque virgultorum coniciunt, Liv.: quae (tecta) coniectis celeriter stramentis tentoriorum integendorum
    ————
    gratiā erant inaedificata, Hirt. b. G. – b) Geschosse usw. nach einem Punkte hinwerfen, auf einen Ggstd. einwerfen, deutsch oft bl. werfen, schleudern, schießen, tela, lapides telaque in nostros, Caes.: iacula plurima in equos virosque, Liv.: eminus hastam od. hastas, Verg.: tela undique in unum hostem, Liv.: milia sagittarum circiter XXX in castellum, Caes.: tela intra vallum, Caes.: ex tumulo od. e loco superiore tela in nostros, Caes.: iaculum inter ilia, Ov. – u. bl. venabula manibus, Ov.: telum sine ictu, Verg.: tela, Caes.: iaculum, sagittam, Verg.: hastas, Val. Flacc. – u. im Bilde, petitiones ita, ut vitari non possint, Cic.
    2) übtr.: a) im allg., wohin werfen, schleudern, deutsch auch gegen jmd. od. etw. richten, auf einen Ggstd. hinlenken, c. oculos in alqm, Cic.: coniectis in eum omnium oculis, Tac.: coniectis oculis, mit auf ihn gehefteten Blicken, Cic. – bes. Worte, eine Beschuldigung u. dgl., in disputando vocem, hinschleudern, Cael. in Cic. ep.: orationem tam improbam in alqm, Cic.: maledicta in alcis vitam, Cic.: haec omnia crimina in alcis nimiam diligentiam, wälzen, Cic.: in unum vigilem culpam, Liv. – u. (poet.) mit Dat., querelas absenti, Tibull. – b) prägn., kombinierend gleichs. etw. treffen, ermitteln, abnehmen, vermuten, mutmaßlich schließen, erraten, α) übh.: tu conicito cetera, quid ego ex hac inopia nunc capiam etc.,
    ————
    Ter.: ex quo omnes coniecerant eum regnum ei commisisse quoad etc., Nep.: num igitur aut haruspex aut augur aut vates quis aut somnians melius coniecerit, e morbo aegrotum evasurum, quam medicus? Cic.: num igitur aut quae tempestas impendeat, vates melius coniciet, quam gubernator: aut morbi naturam acutius, quam medicus? Cic.: c. callidissime de futuris (Ggstz. iudicare verissime de instantibus), Nep.: de matre savianda ex oraculo acute arguteque, Cic. – annos sexaginta natus es aut plus eo, ut conicio, Ter. – bene qui coniciet, vatem hunc perhibebo optimum (als Übstzg. von μάντις γ' ἄριστος, ὅστις εἰκάζει καλῶς, Eurip.), Cic. poët. – Partic. Perf. subst., belle coniecta, nette Vermutungen, Cic.: male coniecta maleque interpretata, ungeschickte V. u. ungeschickte Auslegungen, Cic. – β) mutmaßlich auslegen, deuten, alci somnium, Plaut.: o praeclare coniectum a vulgo in illam provinciam omen communis famae atque sermonis! Cic.
    II) im weitern Sinne, 1) eig.: a) = sich wohin begeben machen od. lassen, wohin werfen, treiben, stecken, wohin nehmen, wohin bringen, wohin flüchten u. dgl., etesia flabra aquilonum nubila coniciunt in eas tunc omnia partes, Lucr.: cum haec navis invitis nautis vi tempestatis in portum coniecta sit, Cic.: u. (im Bilde) id sub legis superbissimae vincula conicitis, Liv. – bes. leb. Wesen, alqm in medium, jmd.
    ————
    (beim Gehen) in die Mitte nehmen (v. zweien), Cic.: novercam in alteram navem, Sen. rhet.: mulieres in eum locum, quo etc., Caes.: auxilia in mediam aciem, Caes.: exercitum in angustias, Curt.: hostes in fugam, Caes. – und zur Strafe, alqm in eculeum, Cic.: alqm in carcerem, Cic.: alqm in carcerem ob crimen peculatus, Iustin.: alqm in carcerem, quod (weil er) etc., Suet.: alqm in vincula, Cic.: alqm in custodiam, Nep.: alqm in lautumias, Cic.: servos in arcas (Zellengefängnisse), Cic. – u. so auch se conic. = sich wohin werfen, sich stürzen, sich begeben, sich flüchten u. dgl., se intro, Ter.: se in pedes, Ter.: se in paludem, Liv.: se in portum (von Delphinen), Cic.: se in castra alcis, Cic.: se in scalas tabernae librariae, Cic.: u. (im Bilde) se in mirificam latebram (beim Disputieren), Cic.: se in signa manipulosque, Caes.: u. se in fugam, Cic. – b) vermittelst der Hand usw. wohin treiben, stoßen, stecken, einbringen, eingießen, aufgießen, beilegen, α) übh.: digitos pollices linteolis involutos in os aegri, Cels.: his (digitis) deinde coniectis, Cels. – filum in acum, einfädeln, Cels.: linamentum ardens in aeneam cucurbitulam, Cels.: acum in ignem, Cels.: medicamentum in calamum scriptorium, Cels.: super eminentem carnem exedentia medicamenta, Cels.: laureum oleum coniecisse (verst. in aurem) abunde est, Cels. -libellum in epistulam, dem Br. beilegen, in den Br. einschließen, Cic.: u. so fasciculus,
    ————
    quo (in das) illam (epistulam) conieceram, Cic. – m. Dat., lupinum frutectoso solo, Plin.: cinerem dentibus exesis, Plin. – selten leb. Wesen, alqm in culleum, Cic. – β) insbes., eine Waffe wohin stoßen, gladium in adversum os, Caes.: cultros in guttura velleris atri, Ov.: u. bl. cultros, Ov.: im Passiv m. in u. Abl., coniectum in gutture ferrum, Ov. met. 3, 90.
    2) übtr.: a) wohin werfen, stecken, bringen = versetzen, teils in eine Zeit, naves coniectae in noctem, in die Nacht hinein verspätete, Caes.: se in noctem, sich in die N. hineinwerfen (= unter dem Schutze der N. eilig abreisen), Cic.: proelium in noctem, hineinziehen, Auct. b. Afr.: u. alqm in breve tempus, auf eine kurze Z. beschränken, Ter.: haec tempora, in quae testis crimen conicit, verlegt, Liv. – teils in eine gewisse Abteilung, forensem turbam in quattuor tribus, Liv.: in unam tribum omnes, qui etc., Liv.: nulli conicientur in ullum ordinem (iudicum), nulli eximentur, Cic. – teils (durch Verwandlung) in eine Gestalt, animus domicilia mutet ad alias animalium formas coniectus, immer wieder in andere Tiergestalten gesteckt, versetzt, Sen. ep. 88, 34 H. – teils in einen äußern oder innern Zustand u. dgl., alqm ex tranquillissima re in nuptias, ins Ehejoch stecken, Ter.: alqm ex occultis insidiis ad apertum latrocinium, nötigen, Cic.: rem publicam in perturbationes, Cic.: alqm in laetitiam frustra, Ter.: animos in terrorem, Auct. b.
    ————
    Afr.: hostes in terrorem ac tumultum, Liv. – se in turbam, Cic.: in quod me malum conieci? habe ich mich gestürzt? Ter.: c. se mente ac voluntate in versum, sich auf die Dichtkunst werfen, Cic. – b) verwendend, verschwendend Geld in etw. stecken, tantam pecuniam in propylaea, Cic.: HS milies in culinam, Sen. – c) schriftlich einfügend wohin bringen, wo anbringen, wohin aufnehmen, legem in decimam tabulam, Cic.: plura in eandem epistulam, Cic.: haec verba in interdictum, Cic. – d) mündlich anbringen, vorbringen, verhandeln, causam in comitio aut in foro ante meridiem, Vet. lex b. Cornif. rhet. 2, 20: causam ad alqm, Afran. com. 216: verba inter se acrius, Afran. com. 309: is cum filio coiecerat nescio quid de ratiuncula, Afran. com. 190 sq. – Archaist. coniexit = coniecerit, Plaut. trin. 722.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conicio

  • 13 coicio

    cōnĭcĭo (also conjĭcio and cōicio; cf. Munro ad Lucr. 2, 1061; Laber. ap. Gell. 16, 7, 5), jēci, jectum, 3, v. a. (arch. temp. perf. conjexi, Plaut. Trin. 3, 2, 99) [jacio].
    I.
    To throw or bring together, to unite, = cogo, colligo.
    A.
    Lit. (very rare):

    cum semina rerum coaluerint quae, conjecta repente, etc.,

    Lucr. 2, 1061; cf. id. 2, 1073 sq.:

    palliolum in collum,

    Plaut. Ep. 2, 2, 10; id. Capt. 4, 1, 12 (cf. id. ib. 4, 2, 9:

    collecto pallio): sarcinas in medium,

    Liv. 10, 36, 1 Weissenb. (MSS. in medio); ib. § 13; 31, 27, 7: tecta, quae conjectis celeriter stramentis erant inaedificata, Auct. B. G. 8, 5. —
    B.
    Trop.
    1.
    To throw together in speaking, to dispute, contend, discuss, manage judicially (ante-class.): verba inter sese, to bandy words, Afran. ap. Non. p. 267, 28;

    so without verba: noli, mea mater, me praesente cum patre, conicere,

    id. ib. p. 267, 30;

    p. 268, 3: causam conicere hodie ad te volo (conicere, agere, Non.),

    id. ib. p. 267, 32; cf. the law formula: ante meridiem causam coiciunto, Fragm. XII. Tab. ap. Auct. Her. 2, 13, 20; and Gell. 17, 2, 10.—
    2.
    Like the Gr. sumballein (v. Lidd. and Scott in h. v. III. 2.), to put together logically, connect, unite; hence (causa pro effectu), to draw a conclusion from collected particulars, to conclude, infer, conjecture (not in Quint., who very freq. employed the synon. colligo):

    aliquid ex aliquā re,

    Lucr. 1, 751; 2, 121; Nep. Eum. 2, 2; id. Timoth. 4, 2:

    annos sexaginta natus es aut plus, ut conicio,

    Ter. Heaut. 1, 1, 11:

    quid illud mali est? nequeo satis mirari, neque conicere,

    id. Eun. 3, 4, 9:

    cito conjeci, Lanuvii te fuisse,

    Cic. Att. 14, 21, 1:

    de futuris,

    Nep. Them. 1, 4:

    quam multos esse oporteret, ex ipso navigio,

    Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71:

    conicito, possisne necne, etc.,

    Plaut. Cas. 1, 1, 6:

    tu conicito cetera, Quid ego ex hac inopiā capiam,

    Ter. Phorm. 1, 3, 15.—
    b.
    In partic., t. t. of the lang. of augury, to prophesy, foretell, divine from omens, signs ( a dream, oracle, etc.); to interpret an omen, a dream, an oracle, etc.:

    somnium huic,

    Plaut. Curc. 2, 2, 3:

    qui de matre suaviandā ex oraculo Apollinis tam acute arguteque conjecerit,

    Cic. Brut. 14, 53:

    male conjecta maleque interpretata falsa sunt, etc.,

    id. Div. 1, 52, 119; cf. id. ib. 2, 31, 66:

    num igitur quae tempestas impendeat vatis melius coniciet quam gubernator? etc.,

    id. ib. 2, 5, 12:

    bene qui coniciet, vatem hunc perhibebo optumum (transl. of a Greek verse),

    id. ib. 2, 5, 12; cf. conjectura, II., conjector, and conjectrix.—
    II.
    To throw, cast, urge, drive, hurl, put, place, etc., a person or thing with force, quickly, etc., to or towards; and conicere se, to betake, cast, or throw one's self hastily or in flight somewhere (very freq. and class. in prose and poetry).
    A.
    Lit.
    (α).
    With in:

    tela in nostros,

    Caes. B. G. 1, 26; 1, 46; Nep. Dat. 9, 5:

    pila in hostes,

    Caes. B. G. 1, 52: aliquem in carcerem, Cic. Verr. 2, 5, 7, § 17; id. Tusc. 1, 40, 96; Suet. Caes. 17:

    in vincula,

    Caes. B. G. 4, 27; Sall. C. 42, 3; Nep. Milt. 7 fin.; id. Paus. 3, 5; id. Pelop. 5, 1; Liv. 29, 9, 8, and id. 19, 2, 4 et saep.:

    in catenas,

    Caes. B. G. 1, 47 fin.; Liv. 29, 21, 2:

    in compedes,

    Suet. Vit. 12:

    in custodiam,

    Nep. Phoc. 3, 4; Gai Inst. 1, 13; Suet. Aug. 27 al.: incolas vivos constrictosque in flammam, Auct. B. Afr. 87; cf.:

    te in ignem,

    Plaut. Rud. 3, 4, 64:

    in eculeum,

    Cic. Tusc. 5, 5, 13:

    hostem in fugam,

    Caes. B. G. 4, 12:

    exercitum in angustias,

    Curt. 5, 3, 21:

    navem in portum (vis tempestatis),

    Cic. Inv. 2, 32, 98:

    serpentes vivas in vasa fictilia,

    Nep. Hann. 10, 4:

    cultros in guttura velleris atri,

    to thrust into, Ov. M. 7, 245; cf.:

    ferrum in guttura,

    id. ib. 3, 90:

    se in signa manipulosque,

    Caes. B. G. 6, 40:

    se in paludem,

    Liv. 1, 12, 10:

    se in sacrarium,

    Nep. Them. 8, 4:

    se in ultimam provinciam Tarsum usque,

    Cic. Att. 5, 16, 4:

    se in fugam,

    id. Cael. 26, 63; so,

    se in pedes,

    to take to one's heels, Ter. Phorm. 1, 4, 13 (cf.: se conferre in pedes, Enn. ap. Non. p. 518, 20, and Plaut. Bacch. 3, 1, 7; and:

    quin, pedes, vos in curriculum conicitis?

    id. Merc. 5, 2, 91):

    se intro,

    Lucil. 28, 47; Ter. Heaut. 2, 3, 36.—
    (β).
    With dat. (rare):

    alii spolia... Coniciunt igni,

    Verg. A. 11, 194:

    huic dea unum anguem Conicit,

    id. ib. 7, 347:

    facem juveni conjecit,

    id. ib. 7, 456:

    conjectaque vincula collo accipit,

    thrown about the neck, Ov. Tr. 4, 1, 83.—
    (γ).
    With ad:

    animus domicilia mutet ad alias animalium formas conjectus,

    removed, transposed, Sen. Ep. 88, 29.—
    (δ).
    With acc. alone (mostly poet.):

    magnus decursus aquaï Fragmina coniciens silvarum arbustaque tota,

    bearing down, prostrating, Lucr. 1, 284:

    jaculum,

    Verg. A. 9, 698:

    tela,

    Ov. M. 5, 42:

    cultros,

    id. ib. 15, 735:

    thyrsos,

    id. ib. 11, 28:

    venabula manibus,

    id. ib. 12, 454:

    domus inflammata conjectis ignibus,

    Cic. Att. 4, 3, 2:

    telum inbelle sine ictu,

    Verg. A. 2, 544.—
    (ε).
    With inter:

    jaculum inter ilia,

    Ov. M. 8, 412.—
    B.
    Trop., to bring, direct, turn, throw, urge, drive, force something eagerly, quickly to or towards, etc.
    (α).
    With in:

    aliquem in morbum ex aegritudine,

    Plaut. Poen. prol. 69:

    aliquem in laetitiam,

    Ter. Heaut. 2, 3, 51:

    (hostes) in terrorem ac tumultum,

    Liv. 34, 28, 3:

    in metum,

    id. 39, 25, 11:

    in periculum,

    Suet. Oth. 10:

    rem publicam in perturbationes,

    Cic. Fam. 12, 1, 1:

    aliquem in nuptias,

    Ter. And. 3, 4, 23; cf. id. ib. 3, 5, 14;

    4, 1, 43: (Catilinam) ex occultis insidiis in apertum latrocinium,

    Cic. Cat. 2, 1, 1:

    aliquem in tricas,

    Plaut. Pers. 5, 2, 18; Liv. 36, 12, 4:

    se in saginam ad regem aliquem,

    Plaut. Trin. 3, 2, 99: se mirificam in latebram, to fly to (in disputing), Cic. Div. 2, 20, 46:

    se in noctem,

    to commit one's self to the night, travel by night, id. Mil. 19, 49: se mente ac voluntate in versum, to devote or apply one's self with zeal to the art of poetry, id. de Or. 3, 50, 194:

    oculos in aliquem,

    id. Clu. 19, 54; id. Lael. 2, 9; Tac. H. 1, 17:

    orationem tam improbe in clarissimos viros,

    Cic. Sest. 18, 40:

    tantam pecuniam in propylaea,

    to throw away, squander, id. Off. 2, 17, 60; cf.:

    cum sestertium milies in culinam conjecisset (Apicius),

    Sen. Cons. Helv. 10, 9:

    culpam in unum vigilem,

    Liv. 5, 47, 10:

    crimina in tuam nimiam diligentiam,

    Cic. Mur. 35, 73:

    maledicta in ejus vitam,

    id. Planc. 12, 31: causas tenues simultatum in gregem locupletium, i. e. to cause, occasion, Auct. B. Alex. 49:

    crimen in quae tempora,

    Liv. 3, 24, 5:

    omen in illam provinciam,

    Cic. Verr. 2, 2, 6, § 18.—
    (β).
    Absol.:

    oculos,

    Cic. de Or. 2, 55, 225:

    petitiones ita conjectae (the fig. taken from aiming at a thing with weapons),

    id. Cat. 1, 6, 15: in disputando conjecit illam vocem Cn. Pompeius, omnes oportere senatui dicto audientes esse, threw out or let fall, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 4.—
    * (γ).
    With sub:

    id vos sub legis superbissimae vincula conicitis,

    Liv. 4, 4, 10.—
    2.
    Of a verbal bringing forward, etc., to urge, press, treat, adduce: rem ubi paciscuntur, in comitio aut in foro causam coiciunto, XII. Tab. ap. Auct. Her. 2, 13, 20: causam coicere ad te volo, Afran. ap. Non. p. 267, 32 (Com. Rel. v. 216 Rib.):

    verba inter se acrius,

    id. ib. p. 267, 27 (Com. Rel. v. 309 ib.): is cum filio Cojecerat nescio quid de ratiunculā, id. ap. Suet. Vit. Ner. 11 (Com. Rel. v. 191 ib.).—
    3.
    To throw, place, put into, include in, etc.: eum fasciculum, quo illam (epistulam) conjeceram, Cic. Att. 2, 13, 1:

    ex illo libello, qui in epistulam conjectus est,

    id. ib. 9, 13, 7:

    conjeci id (prooemium) in eum librum, quem tibi misi,

    id. ib. 16, 6, 4:

    pluraque praeterea in eandem epistulam conjeci,

    id. ib. 7, 16, 1; cf.:

    quod multos dies epistulam in manibus habui... ideo multa conjecta sunt aliud alio tempore,

    id. Q. Fr. 3, 1, 7, § 23:

    legem in decimam tabulam,

    id. Leg. 2, 25, 64; id. Caecin. 22, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > coicio

  • 14 conicio

    cōnĭcĭo (also conjĭcio and cōicio; cf. Munro ad Lucr. 2, 1061; Laber. ap. Gell. 16, 7, 5), jēci, jectum, 3, v. a. (arch. temp. perf. conjexi, Plaut. Trin. 3, 2, 99) [jacio].
    I.
    To throw or bring together, to unite, = cogo, colligo.
    A.
    Lit. (very rare):

    cum semina rerum coaluerint quae, conjecta repente, etc.,

    Lucr. 2, 1061; cf. id. 2, 1073 sq.:

    palliolum in collum,

    Plaut. Ep. 2, 2, 10; id. Capt. 4, 1, 12 (cf. id. ib. 4, 2, 9:

    collecto pallio): sarcinas in medium,

    Liv. 10, 36, 1 Weissenb. (MSS. in medio); ib. § 13; 31, 27, 7: tecta, quae conjectis celeriter stramentis erant inaedificata, Auct. B. G. 8, 5. —
    B.
    Trop.
    1.
    To throw together in speaking, to dispute, contend, discuss, manage judicially (ante-class.): verba inter sese, to bandy words, Afran. ap. Non. p. 267, 28;

    so without verba: noli, mea mater, me praesente cum patre, conicere,

    id. ib. p. 267, 30;

    p. 268, 3: causam conicere hodie ad te volo (conicere, agere, Non.),

    id. ib. p. 267, 32; cf. the law formula: ante meridiem causam coiciunto, Fragm. XII. Tab. ap. Auct. Her. 2, 13, 20; and Gell. 17, 2, 10.—
    2.
    Like the Gr. sumballein (v. Lidd. and Scott in h. v. III. 2.), to put together logically, connect, unite; hence (causa pro effectu), to draw a conclusion from collected particulars, to conclude, infer, conjecture (not in Quint., who very freq. employed the synon. colligo):

    aliquid ex aliquā re,

    Lucr. 1, 751; 2, 121; Nep. Eum. 2, 2; id. Timoth. 4, 2:

    annos sexaginta natus es aut plus, ut conicio,

    Ter. Heaut. 1, 1, 11:

    quid illud mali est? nequeo satis mirari, neque conicere,

    id. Eun. 3, 4, 9:

    cito conjeci, Lanuvii te fuisse,

    Cic. Att. 14, 21, 1:

    de futuris,

    Nep. Them. 1, 4:

    quam multos esse oporteret, ex ipso navigio,

    Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71:

    conicito, possisne necne, etc.,

    Plaut. Cas. 1, 1, 6:

    tu conicito cetera, Quid ego ex hac inopiā capiam,

    Ter. Phorm. 1, 3, 15.—
    b.
    In partic., t. t. of the lang. of augury, to prophesy, foretell, divine from omens, signs ( a dream, oracle, etc.); to interpret an omen, a dream, an oracle, etc.:

    somnium huic,

    Plaut. Curc. 2, 2, 3:

    qui de matre suaviandā ex oraculo Apollinis tam acute arguteque conjecerit,

    Cic. Brut. 14, 53:

    male conjecta maleque interpretata falsa sunt, etc.,

    id. Div. 1, 52, 119; cf. id. ib. 2, 31, 66:

    num igitur quae tempestas impendeat vatis melius coniciet quam gubernator? etc.,

    id. ib. 2, 5, 12:

    bene qui coniciet, vatem hunc perhibebo optumum (transl. of a Greek verse),

    id. ib. 2, 5, 12; cf. conjectura, II., conjector, and conjectrix.—
    II.
    To throw, cast, urge, drive, hurl, put, place, etc., a person or thing with force, quickly, etc., to or towards; and conicere se, to betake, cast, or throw one's self hastily or in flight somewhere (very freq. and class. in prose and poetry).
    A.
    Lit.
    (α).
    With in:

    tela in nostros,

    Caes. B. G. 1, 26; 1, 46; Nep. Dat. 9, 5:

    pila in hostes,

    Caes. B. G. 1, 52: aliquem in carcerem, Cic. Verr. 2, 5, 7, § 17; id. Tusc. 1, 40, 96; Suet. Caes. 17:

    in vincula,

    Caes. B. G. 4, 27; Sall. C. 42, 3; Nep. Milt. 7 fin.; id. Paus. 3, 5; id. Pelop. 5, 1; Liv. 29, 9, 8, and id. 19, 2, 4 et saep.:

    in catenas,

    Caes. B. G. 1, 47 fin.; Liv. 29, 21, 2:

    in compedes,

    Suet. Vit. 12:

    in custodiam,

    Nep. Phoc. 3, 4; Gai Inst. 1, 13; Suet. Aug. 27 al.: incolas vivos constrictosque in flammam, Auct. B. Afr. 87; cf.:

    te in ignem,

    Plaut. Rud. 3, 4, 64:

    in eculeum,

    Cic. Tusc. 5, 5, 13:

    hostem in fugam,

    Caes. B. G. 4, 12:

    exercitum in angustias,

    Curt. 5, 3, 21:

    navem in portum (vis tempestatis),

    Cic. Inv. 2, 32, 98:

    serpentes vivas in vasa fictilia,

    Nep. Hann. 10, 4:

    cultros in guttura velleris atri,

    to thrust into, Ov. M. 7, 245; cf.:

    ferrum in guttura,

    id. ib. 3, 90:

    se in signa manipulosque,

    Caes. B. G. 6, 40:

    se in paludem,

    Liv. 1, 12, 10:

    se in sacrarium,

    Nep. Them. 8, 4:

    se in ultimam provinciam Tarsum usque,

    Cic. Att. 5, 16, 4:

    se in fugam,

    id. Cael. 26, 63; so,

    se in pedes,

    to take to one's heels, Ter. Phorm. 1, 4, 13 (cf.: se conferre in pedes, Enn. ap. Non. p. 518, 20, and Plaut. Bacch. 3, 1, 7; and:

    quin, pedes, vos in curriculum conicitis?

    id. Merc. 5, 2, 91):

    se intro,

    Lucil. 28, 47; Ter. Heaut. 2, 3, 36.—
    (β).
    With dat. (rare):

    alii spolia... Coniciunt igni,

    Verg. A. 11, 194:

    huic dea unum anguem Conicit,

    id. ib. 7, 347:

    facem juveni conjecit,

    id. ib. 7, 456:

    conjectaque vincula collo accipit,

    thrown about the neck, Ov. Tr. 4, 1, 83.—
    (γ).
    With ad:

    animus domicilia mutet ad alias animalium formas conjectus,

    removed, transposed, Sen. Ep. 88, 29.—
    (δ).
    With acc. alone (mostly poet.):

    magnus decursus aquaï Fragmina coniciens silvarum arbustaque tota,

    bearing down, prostrating, Lucr. 1, 284:

    jaculum,

    Verg. A. 9, 698:

    tela,

    Ov. M. 5, 42:

    cultros,

    id. ib. 15, 735:

    thyrsos,

    id. ib. 11, 28:

    venabula manibus,

    id. ib. 12, 454:

    domus inflammata conjectis ignibus,

    Cic. Att. 4, 3, 2:

    telum inbelle sine ictu,

    Verg. A. 2, 544.—
    (ε).
    With inter:

    jaculum inter ilia,

    Ov. M. 8, 412.—
    B.
    Trop., to bring, direct, turn, throw, urge, drive, force something eagerly, quickly to or towards, etc.
    (α).
    With in:

    aliquem in morbum ex aegritudine,

    Plaut. Poen. prol. 69:

    aliquem in laetitiam,

    Ter. Heaut. 2, 3, 51:

    (hostes) in terrorem ac tumultum,

    Liv. 34, 28, 3:

    in metum,

    id. 39, 25, 11:

    in periculum,

    Suet. Oth. 10:

    rem publicam in perturbationes,

    Cic. Fam. 12, 1, 1:

    aliquem in nuptias,

    Ter. And. 3, 4, 23; cf. id. ib. 3, 5, 14;

    4, 1, 43: (Catilinam) ex occultis insidiis in apertum latrocinium,

    Cic. Cat. 2, 1, 1:

    aliquem in tricas,

    Plaut. Pers. 5, 2, 18; Liv. 36, 12, 4:

    se in saginam ad regem aliquem,

    Plaut. Trin. 3, 2, 99: se mirificam in latebram, to fly to (in disputing), Cic. Div. 2, 20, 46:

    se in noctem,

    to commit one's self to the night, travel by night, id. Mil. 19, 49: se mente ac voluntate in versum, to devote or apply one's self with zeal to the art of poetry, id. de Or. 3, 50, 194:

    oculos in aliquem,

    id. Clu. 19, 54; id. Lael. 2, 9; Tac. H. 1, 17:

    orationem tam improbe in clarissimos viros,

    Cic. Sest. 18, 40:

    tantam pecuniam in propylaea,

    to throw away, squander, id. Off. 2, 17, 60; cf.:

    cum sestertium milies in culinam conjecisset (Apicius),

    Sen. Cons. Helv. 10, 9:

    culpam in unum vigilem,

    Liv. 5, 47, 10:

    crimina in tuam nimiam diligentiam,

    Cic. Mur. 35, 73:

    maledicta in ejus vitam,

    id. Planc. 12, 31: causas tenues simultatum in gregem locupletium, i. e. to cause, occasion, Auct. B. Alex. 49:

    crimen in quae tempora,

    Liv. 3, 24, 5:

    omen in illam provinciam,

    Cic. Verr. 2, 2, 6, § 18.—
    (β).
    Absol.:

    oculos,

    Cic. de Or. 2, 55, 225:

    petitiones ita conjectae (the fig. taken from aiming at a thing with weapons),

    id. Cat. 1, 6, 15: in disputando conjecit illam vocem Cn. Pompeius, omnes oportere senatui dicto audientes esse, threw out or let fall, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 4.—
    * (γ).
    With sub:

    id vos sub legis superbissimae vincula conicitis,

    Liv. 4, 4, 10.—
    2.
    Of a verbal bringing forward, etc., to urge, press, treat, adduce: rem ubi paciscuntur, in comitio aut in foro causam coiciunto, XII. Tab. ap. Auct. Her. 2, 13, 20: causam coicere ad te volo, Afran. ap. Non. p. 267, 32 (Com. Rel. v. 216 Rib.):

    verba inter se acrius,

    id. ib. p. 267, 27 (Com. Rel. v. 309 ib.): is cum filio Cojecerat nescio quid de ratiunculā, id. ap. Suet. Vit. Ner. 11 (Com. Rel. v. 191 ib.).—
    3.
    To throw, place, put into, include in, etc.: eum fasciculum, quo illam (epistulam) conjeceram, Cic. Att. 2, 13, 1:

    ex illo libello, qui in epistulam conjectus est,

    id. ib. 9, 13, 7:

    conjeci id (prooemium) in eum librum, quem tibi misi,

    id. ib. 16, 6, 4:

    pluraque praeterea in eandem epistulam conjeci,

    id. ib. 7, 16, 1; cf.:

    quod multos dies epistulam in manibus habui... ideo multa conjecta sunt aliud alio tempore,

    id. Q. Fr. 3, 1, 7, § 23:

    legem in decimam tabulam,

    id. Leg. 2, 25, 64; id. Caecin. 22, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > conicio

  • 15 conjicio

    con-jicio, jēcī, jectum, ere [ jacio ]
    1)
    а) сбрасывать ( ligna in flumen L); сносить, свозить, сваливать ( sarcīnas in acervum L)
    c. aliquem in sortem (или alicujus sortem) C — заставить кого-л. участвовать в жеребьёвке
    б) набрасывать, накидывать (pallium in collum Pl; vincula collo O — dat.); забрасывать, заносить ( navis vi tempestatis in portum conjecta est C)
    2) соображать, заключать, догадываться (aliquid ex aliquā re Lcr; c. eum ibi fuisse C; callide c. de futuris Nep)
    annos sexaginta natus es, ut conjicio Ter — тебе, полагаю, лет шестьдесят
    3) толковать ( somnium Pl); предсказывать (quae tempestas impendeat C; aegrotum e morbo evasurum esse C)
    4) бросать, кидать, метать (vasa in naves Nep; tela in nostros Cs; pila in hostes L; aliquem in carcerem C, Just, Su, in custodiam Nep, in vincula C)
    c. se — броситься, устремиться (in paludem L; in sacrarium Nep)
    se c. in fugam C или in pedes Terброситься бежать
    5) вонзать (cultros in guttura, но ferrum in gutture O)
    6) повергать, ввергать (aliquem in morbum Pl; rem publicam in perturbationes C)
    aliquem in periculum c. Su — подвергать кого-л. опасности
    c. aliquem in laetitiam Ter — обрадовать кого-л.
    c. aliquem in terrorem L — устрашить (ужаснуть) кого-л.
    7) направлять, обращать (oculos in aliquem C; orationem in claros viros C; querelas alicui Tib)
    petitiones ita c., ut vitari non possint C — направить (наносить) удары так, чтобы от них нельзя было увернуться
    c. maledicta in aliquem C — осыпать кого-л. бранью
    8) класть, вкладывать ( в кушанье) ( piper et cumī num Pt); завёртывать ( aliquos in duas pelles Pt)
    c. pecuniam in aliquid C — употребить (истратить) деньги на что-л.

    Латинско-русский словарь > conjicio

  • 16 circumdo

    circum-do, dedī, datum, dare
    1) ставить (располагать, размещать, раскладывать) кругом ( ligna et sarmenta C)
    c. aliquem (aliquid) aliquā re или c. aliquid alicui (rei) — окружить кого (что)-л. чём-л.
    тж. c. aliquid muro V, QC — обнести (окружить) что-л. стеной
    2) обматывать, окутывать ( corpus amictu O); обвязывать ( vincula collo O); обвивать ( brachia collo O)
    alicui rei secretum c. T — окружить что-л. тайной
    exiguis finibus aliquid c. C — ввести что-л. в тесные рамки

    Латинско-русский словарь > circumdo

  • 17 intendo

    in-tendo, tendī, tentum, ere
    1) натягивать (arcum, chordas C; cutem Ph); надувать ( venti vēla intendunt V); обтягивать ( tabernacula velis C)
    2) обвивать, украшать ( locum sertis V); обматывать (brachia duro tergo = caesto V)
    3) напрягать (animum C; vocem V, Q; ingenium Sl, i. se ad aliquam rem C etc.)
    brachia remis i. Vвзяться за вёсла
    4) увеличивать, усиливать (officia Sl; odium T); повышать ( pretium T); сгущать ( tenebrae se intendunt L)
    5) протягивать, простирать (manūs T etc.; dextram ad statuam C)
    6) направлять (tela in aliquem PJ; oculos in vultum alicujus Just); настораживать ( aures ad verba alicujus O); направлять, держать ( iter in Hispaniam L); бросать, метать ( hastam L); спускать ( sagittam V)
    7) налагать ( vincula collo V); прикладывать, приставлять ( telum nervo V)
    8) пролагать, прокладывать ( novum alveum QC)
    9) обращать, устремлять (animum, mentem, curam in или ad aliquid C etc., реже alicui rei H, Q); направлять, посвящать (cogitationes ad aliquid C; curam in aliquid L); посвящать себя, отдаваться (i. ad publicas curas T; i. se alienis negotiis T)
    10) грозить, угрожать (i. crimen in aliquem L и alicui Su; i. periculum in aliquem и alicui C); затевать, замышлять (litem C, dolum alicui QC); стремиться, намереваться, готовить (i. consilium Ter; i. fugam QC; i. īre Sl)
    11) направляться, отправляться (quocumque, aliquo, eodem C etc.)
    12) клониться, относиться, намекать ( dicta alicujus huc intendant Sl)
    13) внимать, внимательно следить (i. in или ad aliquid C, O etc.)
    14) утверждать, уверять (i. falsum C, O)
    15) преувеличивать (i. vera T); делать более суровым, обострять ( leges PJ)
    16) грам. расширять, удлинять ( syllabam AG)

    Латинско-русский словарь > intendo

  • 18 moror

    I ātus sum, ārī depon. [ mora I ]
    1) медлить, тянуть, затягивать
    2)
    а) замешкаться, заставлять себя ждать ( auxilia morantur Cs); задерживаться, оставаться (paucos dies in castris L; apud aliquem locum Cs); пребывать, находиться (cum aliquo Sen; in Italiā C; vincula collo morantia O)
    morando O — постепенно, мало-помалу
    б) проводить время, общаться ( minus quam duabus horis cum aliquo Pt)
    Fabius morans Man — F. cunctator
    3) задерживать, замедлять или успокаивать ( lapsūs fluminum celeresque ventos H); тормозить, препятствовать, мешать (m. iter, impĕtum alicujus Cs)
    aliquem ad spem m. Csумерять или расстраивать чьи-л. надежды
    aliquem ab aliqua re m. L — мешать кому-л. в чём-л.
    nihil (non amplius) vos moror L, Capit — я вас больше не удерживаю, т. е. можете уйти, вы свободны
    nihil (или non) moror — я готов (за мной дело не станет) или не имею ничего против (nihil moror eos salvos esse Antonius ap. C), мне всё равно, мне нет никакого дела (nihil moror aliquem или aliquid L, H, V etc.), тж. мне не нравится ( nihil moror vina illīus orae H) или не желаю ( alieno uti nihil moror Pl)
    5) занимать, приковывать, очаровывать ( carmina aures alicujus morantur H)
    II mōror, —, ārī depon. (греч.)

    Латинско-русский словарь > moror

  • 19 apto

    apto, āvi, ātum, āre (Intens. v. apio), anpassen, anfügen, I) im allg.: dona postibus, Verg.: vincula collo, Ov.: corpori arma, Liv.: enses dexteris, Hor.: virgas dextris, Amm.: pileum capiti eius, Lampr.: anulum digito, Suet.: anulos (domini) sibi, Sen.: os cucurbitulae corpori, Cels.: personam Herculis et cothurnos infantibus, Quint.: foribus claves (Schlüssel). Mart.: rotam vehiculo, ICt.: calcei formulis (Leisten) nullis aptati, Amm.: ad militares manus remum, Sen. poët.: mucronem sub pectus imum, unten an die Br. setzen, Ov. – im Bilde, ad evagandum altius validiores sibi pinnas, Amm. 16, 7, 2. – II) prägn., passend-, zurechtmachen, instand setzen, rüsten, 1) eig.: arma capere aptareque pugnae, Liv.: u. so bl. capere arma et aptare, Liv., u. bl. aptare arma, Liv.: so auch habendo ensemque clipeumque, Verg.: se pugnae, Verg. – armamenta, auftakeln, Liv.: apt. vela et disponere rudentes, Quint.: reliquias navigii ad cursum, Sen.: Liburnicam, segelfertig machen, Plin. ep. – m. Abl. instr., ensem vaginā, versehen, Verg.: se armis, sich kampffertig machen, Liv.: classem velis, segelfertig machen, Verg.: biremes remigio, Verg.: pinum armamentis, auftakeln, Ov. – 2) übtr., passend nach od. für etwas einrichten, qui ad primum se velut orationis aspectum aptarunt, sich fügten, Quint.: animos armis, den Sinn auf die Waffen richten, Verg.: bella Numantiae modis citharae, Hor. – hoc verbum est ad id aptatum, quod etc., Cic.: sunt haec ad popularem aptata (berechnet) delectationem, Quint.: in oratione pressa sunt omnia et rei aptata, Sen.

    lateinisch-deutsches > apto

  • 20 indignus [1]

    1. in-dignus, a, um, unwürdig, I) = durch seine Eigenschaften einer Person od. Sache unwürdig, unwert, passiv = etw. (ein Übel od. ein Gut) nicht verdienend, aktiv = zu etw. nicht befähigt, zu etw. ungeeignet, unbefugt, unberechtigt, α) m. Abl.: ind. iniuriā hāc, Ter.: illo supplicio indignus fuit, Curt.: omni honore indignissimus, Cic.: tanto indignissime nato, Stat. – β) mit Genet.: magnorum haud unquam ind. avorum, Verg. Aen. 12, 649: nec dextrā (an Tapferkeit) indignus avorum, Sil. 8, 383: gratiae dei et misericordiae indign., Vict. Vit. 3, 51: indign. rei tantae, idem 3, 61. – γ) m. Dat., maiestati indigna divinae, Augustin. de civ. dei 6, 6. – δ) mit ad u. Akk., ut qui capere intellectu nequiverint ad ea etiam legenda videantur indigni, Boëth. theol. 1. praef. p. 150, 20. – ε) m. 2. Supin.: digna atque indigna relatu vociferans, Verg. Aen. 9, 995: enimvero id auditu dicere indignum esse, Liv. 34, 58, 4. – ζ) m. folg. indir. Fragesatz: quaero abs te: iine, qui postulabant, indigni erant, qui impetrarent? Cic.: modo, quos, ut socios haberes, dignos duxisti, haud indignos iudicas, quos in fidem receptos tuearis, Liv. – aktiv, at tu indignus, qui faceres (contumeliam), unbefugt, Ter. – η) m. folg. ut u. Konj., cum indigni ut a vobis redimeremur visi simus, Liv. 22, 59, 17. – θ) m. folg. Infin.: fabula nota quidem, sed non indigna referri, Ov.: indigni fraternum rumpere foedus, Hor. – ι) absol. (so daß der Gegenstand, dessen jmd. unwürdig ist od. wozu er nicht befugt ist, aus dem Zusammenhang ergänzt werden muß; vgl. die Auslgg. zu Cic. Tusc. 4, 46 u. zu Hor. sat. 2, 2, 103), divitias quivis, quamvis indignus, habere potest, Cic.: quibus (comitiis) ut indigni praeterirentur, Liv.: calamitates hominum indignorum (derer, die sie nicht verdienen) sublevare, Cic.: cur eget indignus (unverdient) quisquam, te divite? Hor.: illud exemplum ab dignis et idoneis (Strafwürdigen u. Straffälligen) ad indignos et non idoneos (Unschuldige u. nicht Straffällige) transfertur, Sall. Cat. 51, 27. – v. Lebl.: αα) passiv: et indigno circumdat vincula collo, Ov. (mehr Beisp. s. Jacobs Blumenl. 1, 125). – ββ) aktiv: indignis percussit pectora palmis, unbefugten, Ov.: u. so pulsata indignis saepe queror manibus, Prop.

    II) übtr., v. dem, dessen jmd. od. eine Sache nicht würdig ist, od. was jmd. nicht verdient hat, unwürdig, unwert, unverdient, dah. auch ungeziemend, ungeeignet, unangemessen, α) m. Abl.: indignum est sapientis gravitate et constantiā defendere etc., Cic.: neque quidquam fecit Datames, quod suā fide esset indignum, Nep.: etiam fortunā indignum videbatur, si etc., Plin. pan. 77 extr. – β) m. Genet.: indigno gloriae suae decreto, Val. Max. 9, 2. ext. 8. – γ) m. Dat., quam indigna (sunt) nomini Christiano m. folg. Infin., Tert. de cult. fem. 2, 5. – δ) m. ad u. Akk., hoc adiutorii genus inconveniens fluori sanguinis et indignum ad constrictionem, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 13, 183. – ε) m. 2. Supin., non indignum relatu, Solin. 7, 12. – ζ) absol., unwürdig, unangemessen = schmachvoll, abscheulich, schändlich, empörend, hoc uno sol non quicquam vidit indignius, Cic.: filii eius egestas indignissima, Cic.: ind. facinus, Ter.: amor (unwürdige, treulose), Verg.: hiemes, unangemessene, zu harte, Verg.: indignum in modum multari, Liv.: indignis modis accipi, Ter.: quae futura in eum exempla indigna dicunt, Ter. – n. pl. subst., indigna (Unwürdiges, Unverschuldetes) perpeti, Nep. Phoc. 4, 3: digna atque indigna od. (asyndet.) digna indigna pati, Sen. ad Marc. 10, 6. Verg. Aen. 12, 811: digna atque indigna canere, Val. Flacc. 2, 115. – dah. indignum est mit folg. Infin. od. Acc. u. Infin., teils = es ist unangemessen, ungeeignet, unschicklich, non indignum videtur memorare, Sall.: indignum duxit (grandem piscem) ad venales deferre, Fronto; teils = es ist eine Ungerechtigkeit, es ist hart, nec fuit indignum superis, bis sanguine nostro Emathiam pinguescere, Verg.: sata exuri, dirui tecta, misera magis, quam indigna patienti esse, Liv.; teils = es ist unwürdig, -entehrend, -schimpflich, -schmachvoll, -empörend, -eine Schande, -eine Schmach, indignum est a pari vinci aut superiore, indignius ab inferiore, Cic.: u. id vero indignum (schmachvoll) visum, ab tumultuario auxilio castra Romana terreri, Liv.: tum vel hoc indignissimum est vos idoneos habitos, per quorum sententias iusque iurandum id assequantur, Cic.: so auch pro indignissimo habere m. folg. Acc. u. Infin., Liv. – u. der Ausruf facinus indignum od. indignum facinus m. folg. Infin. od. Acc. u. Infin., es ist od. wäre schändlich, abscheulich, empörend, daß od. wenn usw., fac. ind.! sic circumiri, Ter.: fac. ind.! epistulam... neminem reddidisse, Cic.: quam ind. fac.! ancillam aere emptam (esse) suo, Ter. – u. als parenthet. Ausruf: indignum facinus! Ter., proh facinus indignum! Sen. rhet., u. bl. indignum! Hor. u.a. = es ist schändlich, abscheulich, empörend, welche Schande! welche Schmach! u. dgl.; vgl. Ruhnken Ter. Andr. 1, 1, 118. Bentley Hor. sat. 2, 5, 79.

    lateinisch-deutsches > indignus [1]

См. также в других словарях:

  • lier — Lier, act. acut. Est attacher avec hard, corde, chaine, fil ou autre chose, Ligare. Duquel mot il est fait, qui est une generale signification qu il a. Mais en façons de vignes, Lier est avec feurre long attacher le brin du sep à son eschalat, ce …   Thresor de la langue françoyse

  • ABRACADABRA — de quo nomine interpretando Wendelinus et Scaliger, forsan etiam Salmasius, et Kircherus frustra laborârunt. An Deum hôc nomine appellati iuvat? Aut hôc chartae inscriptô vim suam exserer opottet? Tamen valet ad curandum morbum Hemitritaeum, si… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VINCULUM — a vinciendo, vox generalis est, et ad omnia ea, quibus necessitas, voluptas, ac Iudicis provocata criminibus severitas, hominem irretire solet, extensa. Vincula pedum modo vidimus. Verenda vincula, coniugiales Veter. vittas, appellat Papinius.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LORUM — Graece λῶρον, Balsamoni vinculum capitis est vel diadema s. fascia Imperatoria: quod Phrygium alii dixêre, ut Auctor Donationis Constantinianae. utrumque nempe sumitur pro vitta capitis vel mitta et tiara Impertiali. Phrygium enim adiectivum est… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BOJA — I. BOJA apud citimae aetatis Scriptores, compes est aut torques vinctorum. Gloss. Latino Graecae: Κλοιὸς, Boia, Eculeum. Glossar. Anglo Saxon. Aelfrici, Nervi, Baia etc. Sed et iam apud Plautum, invenias in Asinar. Actu. 3. sc. 2. v. 5. Carceres …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAPISTRUM — quô boves capistrari soliti, Hebr. Gap desc: Hebrew vel Gap desc: Hebrew Graece φιμὸς vocatur. Hinc Deuteron. c. 25. v. 4. Bovem triturantem non capistrabis, Graece οὐ φιμώσεις, redditur ab Apostolo 1. Corinth. c. 9. v. 9. Nempe inhumanum omnino …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CORONA — I. CORONA Urbs Daciae mediterranea forsan Palmissa antiqu. Nunc urbs Transylvaniae ad Burciam amnem, Stephanopolis et Brassovia etiam: munita in regiuncul. Burcza; ubi 3. suburbia, quorum unum Bulgari, 2. Hungari, 3. Saxones incolunt. 12. leuc.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ONAGER — I. ONAGER Hebr. arod, a voce dicitur, quae Latine reditus, et Pere, a cursu: quem, cum vulgaris asinus sit tarditatis indomitae, describit Oppian. l. 3. Cyneget. v. 182. Κραιπνὸν, ἀελλοπόδην, κρατερώνυχον, ὀξύτατον θεῖν. Velocem rapidum, validis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SUPENDI — apud Curtium l. 10. c. 4. Miserum quippe Medicum tamquam in curando (Hephaestione) negligentior suisset, suspendi iussit: est in crucem agi, Freinshemius ad l. Quâ notione vox apud Romanos quoque Scriptores frequens. Et quidem tum apud alios, tum …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»